Prymas: dzień po dniu (12-15 maja 1981)

W godzinie Apelu Jasnogórskiego (21:00) Ksiądz Prymas przyjmuje Sakrament Pojednania, udzielony mu przez stałego spowiednika, księdza Edmunda Noniewicza. Penitent upoważnia go do roztropnego wykorzystania wypowiedzi, jaką złożył przed przystąpieniem do Sakramentu. Oto treść tej wypowiedzi według relacji księdza Boniewicza:

Najpierw Ksiądz Prymas złożył wyznanie wiary. Wyraził zgodę na wolę Bożą. Powiedział: „Jestem przygotowany na wszystko dla chwały Bożej. Wiem, że cały Kościół modli się za mnie, a szczególnie moje dzieci z Instytutu, które za wszelką cenę pragną przedłużyć mi życie. I ja jestem gotów żyć dalej i służyć Kościołowi, jeśli Bóg tego chce.”

Następnie powiedział: Staję na progu Kaplicy Jasnogórskiej i tam zawsze chcę być, choćby mnie wszyscy potrącali. Jestem związany z Jasną Górą teraz i na zawsze. Staję w łączności z Ojcem Świętym, z całym Kościołem i składam hołd czci i miłości jasnogórskiej Matce Kościoła. Postawiłem wszystko na nią i Jej to zawdzięczam, że miłosierdzie Boże towarzyszyło mi zawsze i wszędzie, a szczególnie w najtrudniejszych chwilach życia.

Nigdy nie opuściłem Boga, nic zdradziłem Kościoła i Ojca Świętego, a przede wszystkim najdroższej mi łaski powołania kapłańskiego. W moim życiu uważałem ją zawsze za najcenniejszy dar Jezusa Chrystusa. Na mojej drodze życia stanęła Jasnogórska Matka Kościoła, której stałem się wiernym niewolnikiem i zawsze na tym dobrze wychodziłem. „Per Mariam omnia Soli Deo” było dla mnie zawsze radosną konsekracją codziennego życia.

Ostatnie wydarzenie, związane z Ojcem Świętym, zespoliło mnie z nim na przepadłe. Jestem z nim duchem i żyję dla niego, nawet gdy będę na progu życia.”