Płaszcz posłuszeństwa

Był 1927 rok. Siostra Faustyna kończyła pierwszy rok nowicjatu, gdy Bóg dotknął ją doświadczeniem rozpaczy i cierpień, które, jak napisała, „niczym się nie różnią od mąk piekielnych”. W chwili największej ciemności upadła na podłogę, niezdolna nawet wydać z siebie głosu. Kiedy zauważyła ją w takim stanie jedna z sióstr, zawołała mistrzynię. Ta przyszła natychmiast. „W imieniu świętego posłuszeństwa proszę wstać z ziemi” – powiedziała. Faustyna zanotowała: „Natychmiast jakaś siła podniosła mnie z ziemi i stanęłam obok drogiej mistrzyni”.