Kościół nad Olzą

Istniał tu Generalny Wikariat w Cieszynie, powołany w 1770 r. dla austriackiej części diecezji wrocławskiej, do której wskutek podziałów politycznych po wojnie z Prusami biskupi z Wrocławia nie mieli dostępu. Jego działalność okazała się z czasem czymś więcej niż tylko reprezentowaniem biskupa w sprawach kościelnych. Zaangażowanie duchownych w pracę nad umacnianiem świadomości narodowej mieszkańców Księstwa Cieszyńskiego, zamieszkiwanego głównie przez Polaków, ale też Czechów i Niemców, gdy władze austriackie sprzyjały ludności niemieckojęzycznej, sprawiało, że generalni wikariusze stawali się też obrońcami polskości i najbardziej aktywnych księży. Ksiądz Mateusz Opolski wprowadzał nauczanie w języku polskim, podobnie jak ks. Franciszek Śniegoń z Cieszyna, od 1872 r. wikariusz generalny, który jako jedyny na tym urzędzie został w 1883 r. mianowany biskupem. Biskup Śniegoń do śmierci w 1891 r. wspierał inicjatywy katolickiej ludności polskiej, m.in. powołanie Dziedzictwa bł. Jana Sarkandra dla Ludu Polskiego na Śląsku (1873), Związku Śląskich Katolików (1883) czy Katolickiego Towarzystwa Prasowego, od 1883 r. wydającego polską „Gwiazdkę Cieszyńską”. Budziło to sprzeciw zwłaszcza bp. Georga von Koppa z Wrocławia, wrogiego wobec polskiego ruchu narodowego i wspierania go przez duchownych.

Tekst pochodzi z dodatku "Mocny fundament" dostępnego z wydaniem 43/2022 "Gościa Niedzielnego".