Papież: nauczanie jest uczynkiem miłosierdzia względem duszy

To międzynarodowe stowarzyszenie wiernych na prawie papieskim zostało powołane do życia przez brata Aníbala Fosbery’ego w 1962 roku jako wyraz wielkiego pragnienia aktualizacji wskazań Soboru Watykańskiego II, szczególnie poprzez uświadomienie praw i powinności świeckich w zakresie misji ewangelizacyjnej.

Ojciec Święty zaznaczył, że Bractwo podjęło przesłanie Soboru poprzez realizację rozmaitych projektów w dziedzinie ewangelizacji kultury, młodych oraz rodzin, tworząc różne instytucje edukacyjne, takie jak szkoły i uniwersytety, w wielu częściach świata. Kontekst historyczny, w którym działał św. Tomasz z Akwinu niósł wiele wyzwań, szczególnie związanych z odkryciem pism greckiego filozofa Arystotelesa. Św. Tomasz wykazał, iż duża część tych tekstów może współbrzmieć z treścią Objawienia chrześcijańskiego. Podkreślał, że istnieje naturalna harmonia pomiędzy wiarą i rozumem, co także dzisiaj pozostaje istotne w przezwyciężaniu fundamentalizmów, fanatyzmów i ideologii oraz otwiera szeroką przestrzeń dotarcia z Dobrą Nowiną do różnych kultur.

Franciszek zaznaczył, że innym świadectwem okazanym przez św. Tomasza jest jego głęboka relacja z Bogiem, która wyrażała się w adoracji Jezusa realnie obecnego w Eucharystii. Jego duchowość pomogła mu odkryć tajemnicę Boga, a talenty sprawiły, że przedstawiał ją w swoich pismach. To ważny fakt: aby odnaleźć obecność Pana w świecie, w wydarzeniach, trzeba się modlić, mieć serce zjednoczone z sercem Jezusa. W ten sposób nasz duch zostaje odżywiony, wzmocniony, potencjał ludzki – w tym inteligencja – udoskonalony, a my jesteśmy w stanie w sposób transcendentny spojrzeć na każdą sytuację, nawet na te, które przed ludzką logiką mogą przedstawiać jedynie zniechęcającą perspektywę. To właśnie wiara i rozum, gdy idą ze sobą w parze, są w stanie wzmocnić kulturę człowieka, nasycić świat sensem i zbudować społeczeństwa bardziej ludzkie, bardziej braterskie, a w konsekwencji bardziej pełne Boga.

Ojciec Święty zaznaczył, że wezwanie ewangelizacyjne podejmowane przez stowarzyszenie w środowiskach pluralistycznych, wielokulturowych i wieloreligijnych zakłada ogromną pokorę w zbliżaniu się do innych, aby nikogo nie wykluczać, także tych, którzy nie podzielają naszej wiary i naszych wartości. Trzeba starać się wejść w dialog z osobami, z ich marzeniami, historiami, ranami i zmaganiami, ponieważ wszystko to co ludzkie powinno przeniknąć miłosierdzie Boga.

Franciszek zaznaczył, że edukacja oferuje sens, opis każdego elementu życia człowieka. Nie kończy się ona na dzieleniu się wiedzą czy rozwijaniu umiejętności, ale – jak wskazuje jej etymologia – pomaga wydobyć z każdej osoby to co najlepsze, oszlifować diament, który Pan umieścił w każdym z nas. Wychowanie pomaga, aby ten diament przepuszczał Światło, którym jest Chrystus (por. J 8, 12) i w ten sposób świecił pośród świata. Pamiętajmy też o słowach skierowanych do nas przez Jezusa w Ewangelii Mateusza: «Wy jesteście światłością świata [...], a nie po to zapala się lampę, aby ją umieścić pod koszem z krzewami, lecz nad kloszem, aby dawała światło wszystkim w domu» (Mt 5, 14-15). To znaczy, że Pan czyni nas uczestnikami swojego światła, swojej natury i dlatego każdy z Jego uczniów rozświetla świat, rozpraszając ciemności i przemieniając otaczającą rzeczywistość.