Wierni i kochani

Czuję się kochana

– Idziemy pod prąd. Zachowujemy wierność małżonkowi, również jeżeli on odszedł i żyje w związku niesakramentalnym – mówi Dorota. To postawa często niezrozumiała, nawet w katolickim społeczeństwie. – Mam sporo koleżanek, które wręcz dążą do rozwodu i mówią: „A, najwyżej nie będę chodzić do Komunii” – dodaje Anna. – Oczywiście mogłam mieć po rozwodzie partnera. Wręcz wszyscy mnie do tego namawiali, nawet rodzina. Dziwili się, że chcę zostać sama. Ale teraz już mnie rozumieją. Zawsze chciałam dzieciom przekazać wartości, które są dla mnie ważne. Chcę im pokazać, że można ufać Bogu, że On jest zawsze blisko człowieka. Ja jestem przez Niego kochana. A gdybym miała drugiego partnera, jaka byłaby moja wiarygodność wobec dzieci? – pyta Marzena, która jest inicjatorką i liderką wspólnoty.

Niektóre małżeństwa schodzą się po latach, inne nie. – Nie można powiedzieć, że czekamy, aż ta druga osoba wróci. Po prostu trwamy w wierności, choć to również nie jest łatwe. Wspólnota daje nam siłę, pokazuje, że tak można żyć - podkreśla Dorota. Marzena dodaje, że pułapką jest poczucie duchowej wyższości nad małżonkiem. - Słowami nic nie przekażemy, niczego nie zmienimy. Decyduje nasza postawa - mówi. - Ludzie z „Sychar” uświadamiają mi sprawy, o których nie miałem pojęcia. Pokazują piękne świadectwo chrześcijańskiego życia. Widzę, że jestem im potrzebny jako kapłan, by podpowiadać, że choć po ludzku ich małżeństwo nie ma sensu, to z pomocą Bożą można sobie z każdym problemem poradzić. W sakramencie nie są sami, ale jest z nimi obecny Pan Jezus, którego zaprosili do swojego małżeństwa w dniu ślubu – podsumowuje ks. Paweł Dubowik, duszpasterz wspólnoty.

Więcej informacji na stronach: www.sychar.org i www.kryzys.org