Pływająca brazylijska choinka

Istnieje bardzo mało ściśle brazylijskich akcentów świąt Bożego Narodzenia. W każdym miejscu można zobaczyć dekoracje świąteczne. Niezależnie od wyznania ludzie dekorują własne domy sztucznymi choinkami (naturalny świerk nie występuje w Brazylii) oraz niezliczoną liczbą światełek. Ulice miast w tym okresie są bardzo kolorowe.

W Rio de Janeiro na jeziorze Rodrigo de Freitas od 15 lat ustawiana jest największa na świecie pływająca choinka. Tegoroczna ma 85 metrów wysokości i waży 542 tony, zawieszono na niej 3,3 milionów minilampek. W Brasilii, São Paulo czy Belo Horizonte na głównych placach też ustawia się gigantyczne choinki.

Po apelu Jana Pawła II o przywrócenie tradycji budowania szopek bożonarodzeniowych, przy dekoracjach świątecznych nie zapominano o najważniejszym – narodzeniu Jezusa Chrystusa. Dziś w wielu miejscach obok choinek można oglądać szopki naturalnej wielkości często budowane z drewna, metalu, ale także surowców wtórnych. Rio de Janeiro od kilku lat stało się miejscem największej na świecie wystawy szopek naturalnej wielkości pod gołym niebem. W Itaperunie w stanie Rio de Janeiro polski pallotyn ks. Zbigniew Lewandowski organizuje wystawę szopek świata.

W wielu kościołach podczas Mszy św. odgrywane są przedstawienia teatralne o narodzinach Jezusa w Betlejem. W Brazylii wytworzyła się tradycja nowenny przed Bożym Narodzeniem. Ostatnie dziewięć dni przed świętami ludzie gromadzą się w domach, aby poprzez teksty biblijne przygotować się do przyjęcia Dzieciątka Jezus. Podczas nowenny silnie akcentowana jest potrzeba dzielenia się potrzebującymi, dlatego ostatnie spotkanie odbywa się w kościele i podczas nabożeństwa każdy kto uczestniczył w nowennie przynosi konkretny dar (żywność, zabawki, ubrania, koce itp.), które zostają rozdane. Kościół wraz z władzami organizuje również akcję „Natal sem fome – Boże Narodzenie bez głodu”. W kościołach i sklepach zbierana jest żywność, która trafia do biednych.

Najważniejszym punktem świąt Bożego Narodzenia jest Msza św. zwana Missa do Galo – Msza Koguta. Odbywa się ona 24 grudnia w godzinach nocnych – kiedyś o północy, obecnie ze względu na przestępczość oraz tradycje spożywania kolacji wigilijnej po Mszy św., jest celebrowana przeważnie między 20 a 22. Nazwa Missa do Galo nawiązuje do opowieści wigilijnej, w której kogut zapiał o północy w noc narodzenia Jezusa. Głównymi daniami posiłku wigilijnego są indyk, specjalne bożonarodzeniowe ciasta, pieczone kasztany, orzechy i suszone owoce. Po kolacji krewni wymieniają się prezentami. W Kurytybie (płd. Brazylii) od lat kultywowana jest tradycja Koncertu Bożonarodzeniowego, podczas którego na Palácio Avenida 140 dzieci – każde stoi w jednym oknie budynku – tworzy chór, śpiewający kolędy i pieśni o narodzeniu Chrystusa. Cały budynek udekorowany jest 90 tysiącami lampek.

W niektórych regionach na północnym-wschodzie Brazylii istnieje tradycja mycia i malowania domów przed Bożym Narodzeniem. Na kilka dni przed świętami meble z domów są wynoszone na zewnątrz i ściany, podłoga oraz sufit są szorowane wodą z mydłem. Następnie maluje się dom. Tradycja głosi, że w ten sposób czyści się dom nie tylko z brudu materialnego, który przez rok się w nim nagromadził, ale również z brudu duchowego – tak by wraz z narodzeniem Jezusa można było rozpocząć nowe życie i będzie On w nim przebywał przez cały rok.