Apostolat Biblijny w Afryce

Kościół katolicki bardzo skutecznie wykorzystał i wciąż wykorzystuje w swej metodzie ewangelizacji to zafascynowanie Słowem Bożym u mieszkańców Afryki. Aby wierni rzeczywiście znali, kochali, rozważali i zachowywali w sercach Słowo Boże (por. Łk 2, 19-51), pomnaża wysiłki w celu ułatwienia dostępu do Pisma Świętego, zwłaszcza przez wydawanie przekładów całości lub części Biblii, przygotowanych — jeśli to możliwe — we współpracy z innymi Kościołami i wspólnotami kościelnymi i zaopatrzonych we wskazówki dla czytelnika, które ułatwiają modlitwę, lekturę w rodzinie czy we wspólnocie. Kościół pogłębia również formację biblijną duchowieństwa, zakonników, katechistów i wiernych świeckich w ogólności; dba o należyte sprawowanie Liturgii Słowa; rozwija apostolat biblijny przy pomocy Centrum Biblijnego dla Afryki i Madagaskaru (C.B.A.M.) i innych podobnych instytucji, które popiera na każdym szczeblu. Jednym słowem, dąży do tego, by Pismo Święte trafiało do rąk wszystkich wiernych już w dzieciństwie (Ecclesia in Africa, 58).

Wielki nacisk Kościół w swej ewangelizacyjnej działalności położył na apostolat biblijny na rzecz rodzin. Wielkie bowiem tradycje Afryki są wierne tak wielu wartościom rodzinnym i samemu życiu, które bierze początek w rodzinie. To dlatego misjonarze tak bardzo troszczą się o to, by w każdej rodzinie afrykańskiej znalazło się Pismo święte, i to najlepiej przetłumaczone w języku najbardziej zrozumiałym dla każdego i najbardziej bliskim. Bo to właśnie w rodzinie, poprzez nieustanne czytanie Słowa Bożego, każde pokolenie uczy się przejmować wartości Boże i przekazywać je dalej.

Innym wielkim podstawowym zadaniem posługiwania misjonarzy w Afryce jest katecheza, oparta ściśle na Słowie Boga, stałe rozwijanie pierwotnej wiary wiernych i wprowadzanie ich w pełnię życia chrześcijańskiego. Kościół w Afryce wypracował piękny model parafii w oparciu o podstawowe wspólnoty parafialne. To właśnie w tych wspólnotach parafianie spotykają się regularnie, raz w tygodniu, na katechezie, by dzielić się Słowem Bożym, nawiązując do ich codziennego życia. Pismo święte stało się księgą, w której Afrykańczyk szuka słów mądrości, pocieszenia, rady, stara się żyć nią na codzień. Misjonarze potrzebni są przede wszystkim, by wyjaśniać Słowa Boga, by kierować ma drogę Prawdy, w kontekście ich codziennego życia i bogactwa kultury. To kolejny aspekt szeroko rozumianej inkulturacji. Ojciec święty w swoim przemówieniu do Konferencji Episkopatu Kenii powiedział: „Inkulturacja, którą słusznie propagujecie i rozwijacie, stanie się prawdziwie odbiciem Wcielenia Słowa wówczas, kiedy kultura, przemieniona i odnowiona przez Ewangelię, będzie w stanie wytworzyć, czerpiąc z własnej, żywej tradycji, oryginalne myśli (por. Catechesi Tradendae, 53). Szanując, zachowując i umacniając szczególne wartości i bogactwa kulturowego dziedzictwa waszego ludu, będziecie mogli prowadzić go ku lepszemu zrozumieniu tajemnicy Chrystusa, które powinno przenikać godną szacunku, konkretną, codzienną rzeczywistość afrykańskiego życia. Nie należy się obawiać, że w ten sposób prawda Słowa Bożego ulegnie zafałszowaniu, lub że moc Krzyża zostanie zniweczona (por. 1 Kor 1,17). Chodzi tu o wprowadzenie Chrystusa w samo centrum afrykańskiego życia i o podniesienie tego życia do Chrystusa. W ten sposób nie tylko chrześcijaństwo staje się zrozumiałe i stosowne dla Afryki, ale sam Chrystus staje się Afrykaninem w członkach swojego mistycznego Ciała” (przemówienie Jana Pawła II do Konferencji Episkopatu Kenii, Nairobi, 7 maja 1980 roku).