III Zakon Dominikański

Warunek sine qua non bycia w Ordo de Paenitentia sancti Dominici, określony przez Regułę, brzmi jak następuje: „Niech nie dają powodu do podejrzeń o herezję, lecz przeciwnie, niech będą w Panu prawdziwymi synami św. Dominika. To znaczy, niech będą przepełnieni zazdrosną i płomienną gorliwością w zapobieganiu w dostępny sobie sposób o prawdę wiary katolickiej”.

Od ogłoszenia Reguły w 1285 członkowie III Zakonu św. Dominika poprzez śluby zakonne (dziś przez przyrzeczenia) wiążące z Generałem Zakonu Kaznodziejskiego zostają włączeni do Zakonu Dominikańskiego, tworząc, obok Ojców i Braci oraz Mniszek, jego trzecią gałąź.

Na przestrzeni wieków tercjarze dominikańscy obdarowali Kościół licznymi świętymi. Do najbardziej znanych należą św. Katarzyna ze Sieny (Patronka III Zakonu Dominikańskiego), św. Ludwik Maria Grignon de Monfort, bł. Pier Giorgio Frasatti, bł. Bartolo Longo, św. Róża z Limy i wielu, wielu innych.

Świeccy dominikanie dzisiaj
„Jako członkowie Zakonu Kaznodziejskiego uczestniczą w jego posłannictwie przez studium, modlitwę i głoszenie słowa Bożego, zgodnie z warunkami ludzi świeckich” /Reguła/.

Członkowie III Zakonu św. Dominika, wsłuchując się w potrzeby ludzi swoich czasów, zobligowani są do nieustannego pogłębiania własnej wiary i wiedzy poprzez gorliwe studium prawdy objawionej: kontemplację słowa Bożego, rozważań teologicznych, czytanie dokumentów Kościoła i Zakonu, oraz stałe rozważania problemów współczesności w świetle wiary. Winni być zdolni do głoszenia słowa Bożego, obrony godności życia człowieka i rodziny. Powołanie dominikańskie zawiera także troskę o jedność chrześcijan i dialog z niechrześcijanami i niewierzącymi. Natchnieni charyzmatem Zakonu – ‘Contemplata aliis tradere” (owoce kontemplacji przekazywać innym), tercjarze dominikańscy są świadomi, że działanie apostolskie bierze swój początek z kontemplacji.

Oprócz (w miarę możliwości) codziennego uczestnictwa w Eucharystii i modlitwy brewiarzowej, są szczególnie powołani do rozważania tajemnic różańcowych, co wypływa z dominikańskiego umiłowania Różańca św. i nabożeństwa do Matki Zbawiciela.

Najmniejszą jednostka skupiającą tercjarzy jest fraternia, nad którą pieczę sprawuje Rada Fraterni. Fraternie podlegają jurysdykcji Zakonu, a na ich czele stoi Generał Zakonu, jako następca św. Dominika.