Monastyczne Wspólnoty Jerozolimskie - zarys

Co sprawia, że już od pierwszej chwili człowiek czuje się tam jak w domu; całkowicie zaakceptowany, przygarnięty do serca, włączony do rodziny? To tradycyjna monastyczna gościnność w najlepszym wydaniu.

Charyzmat Wspólnot Jerozolimskich jest charyzmatem szczególnym, który kształtując się w oparciu o to, co o życiu monastycznym przekazało nam Pismo, Ojcowie i mistycy, stał się jednocześnie czymś starym i nowym.

Charakterystyczne jest

pięć szczególnych cech charyzmatu Wspólnot:

1. Mnisi i mniszki jerozolimskie są mieszkańcami wielkich miast, żyją ich rytmem. To pociąga za sobą konieczność pracy w mieście oraz modlitwy w kościele otwartym na miasto.




Kochaj tajemnicę miasta i o niej rozmyślaj. Bo sam Bóg je wybrał, zbudował, zbawił, uświęcił. Człowiek zaś umieścił w nim wszystko, co ma najlepszego w swoich myślach, pracy i wierze. W sercu miasta możesz więc żyć w sercu Boga, bo miasto właśnie w Bożym sercu przebywa. Bądź mnichem, bądź mniszką w sercu Miasta, w sercu Boga.
[Źródło, 128]


2. Podejmują oni pracę zarobkową we własnych zawodach na pół etatu. Jest to akt solidarności i kontestacji. Kontestacji, by zarabiać tylko na swoje utrzymanie, a nie dla zysku; solidarności, by pracować, jak większość ludzi dzisiejszych czasów. Zawsze pozostają pracownikami, nigdy pracodawcami.




Pracując raduj się i naśladuj swego Boga.
Ojciec, który stwarza, sądzi i podtrzymuje świat w istnieniu – pracuje.
Syn, który stał się cieślą, a przez swoje Słowo podtrzymuje świat – pracuje.
Duch, który niestrudzenie działa, odnawiając serca ludzkie i oblicze ziemi – pracuje.
Raduj się więc, że żyjesz z pracy wzorując się na Bogu.
[Źródło, 23]


3. Są lokatorami, tak w odniesieniu do domów wspólnotowych, jak i do kościoła, który został im powierzony. Ich regułą jest, jak tylko to możliwe, nie mieć nic na własność, by w ten sposób odpowiedzieć jednoznacznie na zaproszenie Chrystusa.



Naszą regułą jest, że także jako wspólnota nigdy niczego nie mamy na własność. Nie mamy dziedzictwa na tym świecie, Bóg jedynie będzie naszym dziedzictwem. Jak większość ludzi współczesnych mamy się zadowolić mieszkaniem czynszowym albo gościną obiecaną uczniom ewangelicznym. Bóg sam wystarcza, a jest to dziedzictwo wspaniałe.
[Źródło, 97]


4. Nie mają tradycyjnej klauzury. Ich klasztorem jest miasto. Zachowują jednak "klauzurę duchową", co prowadzi ich do przestrzegania czasu i miejsc ciszy, pustyni i samotności. W sercu tej komunii zawiera się kilka znaczących gestów oderwania, jak: noszenie habitu monastycznego, ścisła klauzura celi, długi czas modlitwy i lectio divina, posiłki spożywane w milczeniu i wielkie milczenie wieczorne.



W pracę i na ulicę, [...] w zgiełk miasta, wszędzie wnoś ze sobą tajemnicę wewnętrznej ciszy. W ciągu dnia stwarzaj w sobie wielkie przestrzenie ciszy, a powróciwszy wieczorem, rozmyślaj na swym posłaniu spokojnie i w milczeniu. Bóg w Tobie żyje. Słuchaj Go. Milczenie to wzlot modlitwy w sercu miasta i codzienny pokój twej duszy.
[Źródło, 31]


5. Są oni włączeni w rzeczywistość kościoła lokalnego według zaleceń Soboru Watykańskiego II, a więc więzi z biskupem miejsca.



Żyj więc prawdziwym nadsłuchiwaniem: Chrystusa przez episkopat i Ducha poprzez charyzmat swojej Wspólnoty. W ten sposób organiczna jedność Kościoła tak pod względem duchowym, jak pod względem hierarchicznym, czerpie swoje początki i swoją moc z Chrystusa i Jego Ducha.
[Źródło, 153]


Te cechy są cechami szczególnymi, ale przecież nie tylko one stanowią o charyzmacie Wspólnot i jego specyfice...

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Archiwum informacji

niedz. pon. wt. śr. czw. pt. sob.
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6