Monastyczne Wspólnoty Jerozolimskie - zarys

Charyzmat Wspólnot Jerozolimskich jest charyzmatem szczególnym, który kształtując się w oparciu o to, co o życiu monastycznym przekazało nam Pismo, Ojcowie i mistycy, stał się jednocześnie czymś starym i nowym.

Charakterystyczne jest

pięć szczególnych cech charyzmatu Wspólnot:

1. Mnisi i mniszki jerozolimskie są mieszkańcami wielkich miast, żyją ich rytmem. To pociąga za sobą konieczność pracy w mieście oraz modlitwy w kościele otwartym na miasto.

2. Podejmują oni pracę zarobkową we własnych zawodach na pół etatu. Jest to akt solidarności i kontestacji. Kontestacji, by zarabiać tylko na swoje utrzymanie, a nie dla zysku; solidarności, by pracować, jak większość ludzi dzisiejszych czasów. Zawsze pozostają pracownikami, nigdy pracodawcami.

3. Są lokatorami, tak w odniesieniu do domów wspólnotowych, jak i do kościoła, który został im powierzony. Ich regułą jest, jak tylko to możliwe, nie mieć nic na własność, by w ten sposób odpowiedzieć jednoznacznie na zaproszenie Chrystusa.

4. Nie mają tradycyjnej klauzury. Ich klasztorem jest miasto. Zachowują jednak "klauzurę duchową", co prowadzi ich do przestrzegania czasu i miejsc ciszy, pustyni i samotności. W sercu tej komunii zawiera się kilka znaczących gestów oderwania, jak: noszenie habitu monastycznego, ścisła klauzura celi, długi czas modlitwy i lectio divina, posiłki spożywane w milczeniu i wielkie milczenie wieczorne.

5. Są oni włączeni w rzeczywistość kościoła lokalnego według zaleceń Soboru Watykańskiego II, a więc więzi z biskupem miejsca.

Te cechy są cechami szczególnymi, ale przecież nie tylko one stanowią o charyzmacie Wspólnot i jego specyfice...