Afryka: Kard. Rodé o współpracy osób zakonnych

W stolicy Kamerunu Jaunde obradowało pierwsze zgromadzenie zwyczajne Federacji Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych Afryki (Comsan). Skupia ona 56 konferencji z 36 krajów, które reprezentują ok. 80 tys. zakonników i zakonnic. Zgromadzenie, którego hasłem były słowa „Umiłowanie Chrystusa, umiłowanie Afryki”, obradowało w klimacie bezpośrednich przygotowań do wizyty Papieża w Kamerunie i Angoli oraz październikowego zgromadzenia Synodu Biskupów dla Afryki.

W spotkaniu, które obradowało w dniach 6-14 lutego, uczestniczył kard. Franc Rodé. Prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego wskazał, że jednym z najpilniejszych wyzwań dla Kościoła w Afryce jest troska o dobrą formację przyszłych księży, zakonników i zakonnic.

„Jest bardzo dużo powołań. Praktycznie z roku na rok ich liczba rośnie – powiedział Radiu Watykańskiemu słoweński purpurat. – To na pewno ogromna łaska i coś bardzo pozytywnego. Z drugiej jednak strony potrzeba dobrego rozeznania, czy powołanie jest prawdziwe, a następnie pogłębionej formacji. W tym kontekście podkreśliłem, że jeśli istnieje taka potrzeba, czas formacji w Afryce może być wydłużony. Może to się np. przełożyć na dodatkowy rok nowicjatu. Chodzi o to, by młodzi zakonnicy naprawdę wzrastali w powołaniu i byli dobrze uformowani. W Jaunde zainaugurowałem Instytut Formacji Duszpasterskiej i Teologicznej dla zakonników i zakonnic. Będzie to pierwszy instytut w Afryce, który zajmować się będzie wyłącznie formacją zakonników. Jest to pozytywny znak świadczący o tym, że Kościół w Afryce coraz bardziej i lepiej się rozwija”.

Mówiąc o formacji zakonnej w Afryce, kard. Rodé podkreślił, że jej pierwszy etap zawsze powinien odbywać się w kraju pochodzenia przyszłego księdza czy zakonnicy. Jak zauważył, zbyt wczesne przeszczepianie ich do Europy nie przynosi dobrych owoców. Prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego wskazał zarazem, że życie zakonne stanowi bogactwo Czarnego Lądu przekładające się nie tylko na głoszenie Ewangelii, ale także na dzieła edukacyjne, socjalne i służbę zdrowia.