Dwoje nowych błogosławionych - kapłana i siostrę zakonną ogłosił we Francji prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. José Saraiva Martins. Do chwały ołtarzy wyniesiony został ks. Bazyli-Antoni Maria Moreau oraz klaryska, s. Maria Celina od Nawiedzenia NMP.
Od 1855 aż do śmierci ks. Moreau przeżył wiele ciężkich chwili: niesnaski w zgromadzeniu, trudności finansowe, oskarżenia o złe zarządzanie i inne problemy. W 1866 wraz z dwiema siostrami wycofał się do małego domku obok Instytutu Świętego Krzyża w Le Mans i tam spędził ostatnie lata swego życia. Głosił rekolekcje i kazania w różnych parafiach miasta i okolic. W styczniu 1873 ciężko zachorował i po 3 tygodniach zmarł.
W beatyfikacji w katedrze w Bordeaux wzięło udział ponad 2 tys. wiernych. Tu również uroczystościom przewodniczył kard. Saraiva Martins, który na prośbę miejscowego arcybiskupa kard. Jeana-Pierre'a Ricarda i w imieniu Ojca Świętego ogłosił błogosławioną córkę tego regionu Marcię Celinę od Nawiedzenia.
Przedstawiając prośbę o beatyfikację i krótki życiorys kandydatki na ołtarze, kard. Ricard podkreślił, że "promieniowała ona miłością na co dzień", a nawiązując do jej młodego krótkiego życia, dodał, że dziś "chce ona nam powiedzieć, że świętość można osiągnąć w każdym okresie życia".
Przyszła błogosławiona urodziła się w małym miasteczku koło Beaumont w Périgord w płd. Francji w wielodzietnej, głęboko religijnej rodzinie. Na chrzcie otrzymała imiona Jeanne-Germaine. W wieku 4 lat, w wyniku paraliżu straciła władzę w jednej nodze. Mimo to na miarę swych sił włączała się w prace domowe oraz opiekę nad młodszym rodzeństwem.
W 1891 trafiła do przytułku prowadzonego przez siostry od św. Józefa z Nazaretu w swym miasteczku i tam pogłębiła w sobie życie religijne i pragnienie wstąpienia do klasztoru. Mogła to jednak spełnić dopiero na rok przed śmiercią, wcześniej bowiem musiała pomagać rodzinie po przedwczesnej śmierci matki i opiekować się ciężko chorym bratem, który zmarł na gruźlicę.
Ostatecznie w 1896 trafiła do sióstr klarysek w Talence koło Bordeaux. Stan jej zdrowia nieustannie się pogarszał a do choroby nogi doszła jeszcze gruźlica kości. Śluby wieczyste złożyła na krótko przed śmiercią, która zabrała ją w wieku zaledwie 19 lat.
Obie ceremonie były pierwszymi beatyfikacjami na ziemi francuskiej od czasu, gdy Benedykt XVI zarządził na początku swego pontyfikatu w 2005, że tego rodzaju obrzędy będą przeprowadzane w tych diecezjach, z którymi związani byli kandydaci na ołtarze. Większości z nich przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. José Saraiva Martins. Papież zastrzegł dla siebie jedynie przewodniczenie obrzędom kanonizacji.
W kościołach ustawiane są choinki, ale nie ma szopek czy żłóbka.
To doroczna tradycja rzymskich oratoriów, zapoczątkowana przez św. Pawła VI w 1969 r.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).