Medal od papieża

W Serenje spotykamy się w małych wspólnotach chrześcijańskich, modlimy się razem, śpiewamy pieśni i wychwalamy Pana. Gromadzimy się w każdą niedzielę jako podstawowa grupa chrześcijańska. Spotkania odbywają się po południu, a więc po niedzielnej Mszy świętej. W czasie tego spotkania rozważamy wspólnie słowo Boże, które słyszeliśmy w Kościele - mówi Dorotha Kagwa, szafarz Eucharystii z parafii w Serencje.

- To medal, który otrzymałam od Ojca świętego Benedykta XVI, jako wyraz wdzięczności Kościoła Powszechnego za wkład w ewangelizację - mówi z dumą pani Dorotha, pokazując odnaczenie. - W sumie było nas sześcioro z diecezji Mpika, którym wręczono ten medal. Dla mnie jest to wyraz wdzięczności za wychowanie dwóch księży.

Dwaj moi synowie poszli za głosem powołania: Richard i Francis. Ale nie traktuję tego odznaczenia jako jedynie wyraz wdzięczności dla mnie. Odebrałam go również w imieniu nieżyjącego już mojego ojca, który był pierwszym katechetą w parafii Serenje.

Przyszedł tu za namową ówczesnego biskupa Adolfa Fuerstenberga, by razem z jednym z misjonarzy założyć misję Serenje. W tamtych czasach, a było to 50 lat temu, katolicy byli niemile widziani na naszym terenie. Rodzinna miejscowością mojego ojca było Chinsali, 450 kilometrów na północ od Serenje. Musiał opuścić swoje rodzinne strony, jak niegdyś Abraham i udać się w nieznane, co uczynił z wielką radością.

Jako dziecko starałam się naśladować mojego ojca. Potem ojciec zmarł i pochowaliśmy go tutaj, niedaleko mojego domu. Co roku odprawiana jest Msza św. za niego. Modlimy się też na jego grobie w rocznicę jego śmierci.

Dumna jestem także z tego, że w czasie wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II do Zambii, miałam okazję przyjąć Komunię św. z jego rąk. Było to przeżycie, którego nigdy nie zapomnę. Pragnę tylko jednego, bym mogła pozostać wierna mojemu życiowemu powołaniu i być Bożym dzieckiem do końca.