Z nadzieją na każdy dzień

Słyszałem kiedyś pewnego kaznodzieję, który w homilii o nadziei mówił, że w Biblii czyli w Starym i Nowym Testamencie znajduje się aż 365 zachęt do ufności. Te wypowiedzi świadczą o tym, że Pan Bóg pragnął abyśmy na każdy dzień całego roku mieli wezwania i zachęty do nadziei. Te zachęty zawierają się w różnych miejscach Pisma świętego i pod różnymi hasłami, np.: „raduj się”, „nie bój się”, „nie lękaj się”, „ufaj”, „pokój wam”, „bądź mocny i mężny”, „bądź wierny i wytrwały”.

Idąc za zachętą tego kaznodziei postanowiłem odszukać te wypowiedzi Pisma świętego mówiące o nadziei. I odnalazłem je w różnych Księgach, pod różnymi hasłami. Mają one jeden wspólny cel: dodać zachęty i odwagi oraz nadziei. „Bądź mężny i mocny? Nie bój się i nie lękaj, ponieważ z tobą jest Pan, Bóg twój, wszędzie, gdziekolwiek pójdziesz” (Iz 1,9). Tym tekstom o nadziei nadałem tytuł: „Z nadzieją przez cały rok”.

Te słowa Pisma św. o nadziei pragnę przypomnieć obecnie, gdy hasło pracy duszpasterskiej Kościoła w Polsce brzmi: „głosić Ewangelie nadziei”. Hasło to odwołuje się do Adhortacji apostolskiej Jana Pawła II: „Ecclesia in Europa”, ogłoszonej 28 czerwca 2003 roku. Jest ona owocem Synodu biskupów poświęconego ewangelizacji naszego kontynentu. Europa nazywana jest kontynentem „gasnącej nadziei”. Ten brak nadziei u ludzi Europy jest owocem dechrystianizacji i ideologii nazizmu oraz komunizmu.

W tej trudnej obecnej sytuacji naszego kontynentu „Kościół ma do zaofiarowania Europie najcenniejsze dobro, jakiego nikt inny nie może jej dać: jest to wiara w Jezusa Chrystusa, źródło nadziei, która nie zawodzi” (EE 18). „Ewangelia nadziei przekazana Kościołowi i przezeń przyswojona, musi być głoszona na co dzień i każdego dnia trzeba dawać o niej świadectwo” (EE 45).

Sługa Boży Jan Paweł II przez cały swój pontyfikat głosił nadzieję i zachęcał wszystkich:
„Nie lękajcie się”. Mówił: „Nie bój się. Oto istotny element powołania: ponieważ człowiek boi się. Boi się nie tylko, że będzie powołany do kapłaństwa, lecz boi się także, że będzie powołany do życia, do jego zadań, do zawodu, do małżeństwa. Boi się. Ta obawa ujawnia także poczucie odpowiedzialności, lecz nie odpowiedzialności dojrzałej (…) Nie bój się, nie bój się, ponieważ znalazłeś łaskę, nie bój się życia, nie bój się macierzyństwa, nie bój się twojego małżeństwa, nie bój się twojego kapłaństwa, ponieważ znalazłeś łaskę. Ta pewność, ta świadomość pomaga nam, jak pomogła Maryi”.

Jan Paweł II został nazwany „Świadkiem nadziei”. Ale świadkiem nadziei powinien być każdy chrześcijanin. Powinien zawsze pamiętać o słowach Pisma świętego: „... bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się uzasadnienia tej nadziei, która w was jest” (1 P 3,15). „Nie pozbywajcie się więc waszej nadziei, która ma wielka zapłatę” (Hbr 10,35). „Weselcie się nadzieją” (Rz 12,12). „Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał (…) Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia” (Ap 2,10).

Niech te krótkie refleksje o nadziei, których tytuł brzmi: „Z nadzieją na każdy dzień”, będą zachętą do tego abyśmy się nie lękali i byli świadkami nadziei w dzisiejszym świecie.

I. „Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie” (Łk 1,29)
Maryja zatrwożyła się, gdy usłyszała od anioła, że ma zostać matką Mesjasza. Rozważała w sercu swoim co znaczy to pozdrowienie. Lecz wysłannik Boży uspokoił ją. Wszystko co ma się wydarzyć, będzie pochodzić z woli Bożej. A Ona przecież bardzo pragnie wolę Bożą wypełniać. Nie bój się Maryjo, bo otrzymałaś wielką łaskę Boga. I wtedy pada odpowiedź: niech mi się stanie według Twojej woli. Postawa Maryi jest przykładem dla wszystkich chrześcijan. My też mamy „swoje małe zwiastowania”. Pan Bóg na różne sposoby objawia nam swoje plany i to czego od nas oczekuje. Przykład Maryi uczy nas jaka powinna być nasza postawa i odpowiedź. Powinna wyrazić się w całkowitym zaufaniu wobec Boga i Jego planów.