Ofiarowanie Pańskie

Coraz więcej dziewic konsekrowanych

Miłość oblubieńcza zawiera w sobie szczególną gotowość przeniesienia jej na wszystkich, którzy znajdują się w kręgu jej działania – napisał papież Jan Paweł II – W małżeństwie gotowość ta, chociaż otwarta na wszystkich, polega w szczególności na tej miłości, jaką rodzice obdarzają dzieci. W dziewictwie gotowość jest otwarta na wszystkich ludzi, których ogarnia miłość Chrystusa – Oblubieńca /MD 31/

Człowiek żyjący w dobrowolnym celibacie, chociaż przez swój ślub czystości wyrzeka się płodności fizycznej, staje się jednak płodny duchowo. Dziewica staje się matką, poprzez współpracę w dziele kształtowania się rodziny wedle zamysłu Bożego.

Począwszy od pierwszych wieków chrześcijaństwa dziewice były konsekrowane przez biskupa. One prowadziły życie w duchu modlitwy i służbie bliźnim, pozostając przy swoich rodzinach.

Później, po rozwoju życia monastycznego oraz stowarzyszeń religijnych, dziewice konsekrowane w świecie przetrwają i będą egzystowały równocześnie z mniszkami, ale ich ilość będzie malała.

W naszych czasach Sobór Watykański Drugi przywrócił właściwe miejsce w Kościele dziewicom konsekrowanym.

Zofia jest już 12 rok dziewicą konsekrowaną

Siostra mgr Zofia Prochownik jest pionierką dziewic konsekrowanych w Polsce, bowiem po odpowiedniej formacji teologiczno – duchowej złożyła w dniu 12 października 1991 roku uroczysty ślub czystości na ręce biskupa w kaplicy biskupów krakowskich, zgodnie z kanonem 604 Kodeksu Prawa Kanonicznego: Do tych różnych form życia konsekrowanego jest upodobnione Zgromadzenie Dziewic, które deklarując święty zamiar naśladowania Chrystusa z bliska, są konsekrowane przez biskupa diecezji Panu Bogu według aprobowanego rytu liturgicznego i złączone w mistycznych ślubach Chrystusowi, Synowi Bożemu, oddają się na służbę Kościoła.

Siostra Zofia jest w naszym kraju znawcą w zakresie tej formy życia konsekrowanego, bowiem jej praca magisterska, obroniona na Papieskiej Akademii Teologicznej ma tytuł: Dziewictwo konsekrowane we współczesnej nauce Ojców Kościoła. Siostra Zofia powiedziała mi: W dziejach Kościoła Powszechnego było dużo dziewic konsekrowanych; niektóre nawet konsekrowali papieże i kardynałowie. Wspomnę choćby Marcelinę, rodzoną siostrę Świętego Ambrożego, którą w roku 353 konsekrował w Rzymie sam papież Liberiusz, nakładając welon na jej głowę. Inna dziewica konsekrowana to Święta Genowefa, która urodziła się w roku 422 niedaleko Paryża. Ta świętobliwa dziewczyna, która nigdy nie rozstawała się z krzyżem, ofiarowanym jej przez Świętego Germana, po śmierci swoich rodziców udała się do Paryża, gdzie na ręce miejscowego biskupa złożyła ślub czystości. Wkrótce wokół niej zaczęły gromadzić się młode pobożne paryżanki, pragnące pójść w ślady tej przyszłej Świętej. Siedem lat temu w katedrze w Palermo na Sycylii włoski kardynał konsekrował siedem dziewic. Dwa lata później arcybiskup Paryża kardynał Jean Marie Lustiger w katedrze Notre Dame dokonał konsekracji sześciu dziewic. Muszę dodać, że ostatni Sobór Watykański przywrócił ryt „Ordo Consecrationis Virginum”, zatwierdzony w roku 1970 przez papieża Pawła VI. Tym zagadnieniem zajął się później Synod Biskupów i poświęcona jest egzortacja Jana Pawła II pn: „Vita Consecrata”. Zatem dziewica konsekrowana poprzez swój publiczny ślub czystości /tak jak publicznie składają sobie śluby małżonkowie/ jest umieszczona w środku Ludu Bożego, w bezpośrednim kontakcie i bez żadnej separacji zewnętrznej od świata.

Zadania dziewic konsekrowanych

- Jaka jest misja Dziewic Konsekrowanych, których jest coraz więcej na Zachodzie?

- Również w Polsce jest ich coraz więcej; już kilkanaście, a drugie tyle przygotowuje się do tej formy życia w Kościele. Zostałyśmy konsekrowane do miłości i z miłością odpowiadamy na nasze powołanie. Jestem pewna, że radość jest pierwszym krokiem, podstawowym i najbardziej wymownym dla życia darem samego Boga. Jesteśmy otwarte na potrzeby parafii, dekanatu czy diecezji. Możliwości służenia są wielorakie, w zależności od przygotowania zawodowego, wykształcenia i zamiłowania dziewicy konsekrowanej. Ja realizuję się w katechizowaniu. Zależy mi też na ukazaniu innym tej formy życia konsekrowanego, która w Ojczyźnie Papieża jest tak mało znana.

Powołanie dziewicy konsekrowanej to znaczy być poślubionym Chrystusowi, stąd obrączka zostaje włożona na palec. Ona jest znakiem świadczącym o miłości Kościoła - Oblubienicy
do Chrystusa – Jej Oblubieńca i obraz nadchodzącego Królestwa. Całe jej istnienie zostaje od tej chwili podporządkowane temu celowi i wszystko do niej stanowi okazję podkreślania konkretne przymierze Boga z ludźmi.

Idąc śladami Maryi Dziewicy, dziewica konsekrowana stara się nieustannie pełnić wolę Ojca Niebieskiego, otwiera się w ten sposób na płodność duchową.

W roku ubiegłym w dniu 5 maja Biskup Pelpliński Jan Szlaga przyjął w miejscowej katedrze ślub czystości od dwóch dziewic: Beniaminy Barbary i Marii, włączając je w ten sposób do grona dziewic konsekrowanych.

Podobna wzruszająca uroczystość miała miejsce 7 grudnia 2002 roku na Jasnej Górze, w kaplicy Cudownego Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, w liturgiczne wspomnienie św. Ambrożego – biskupa, piewcy dziewictwa poświęconego Bogu, gdzie ślub czystości złożyła na ręce Metropolity Częstochowskiego Stanisława Nowaka siostra Stanisława z diecezji tarnowskiej. W tym samym czasie /6 – 8 grudnia/ dziewice konsekrowane i osoby zaprzyjaźnione z nimi odbywały doroczną pielgrzymkę do Narodowego Sanktuarium Maryjnego z okazji Niepokalanego Poczęcia NMP. Dziewice konsekrowane odnowiły Akt Zawierzenia Niepokalanej, ciesząc się, że Kościół w XXI wieku znów okazuje troskę o dziewictwo poświęcone Bogu.

Rok później czyli 7 grudnia 2003 roku Metropolita Białostocki Wojciech Ziemba dokonał konsekracji trzech dziewic w Sanktuarium Bł. Bolesławy Lament. W ten sposób liczba dziewic konsekrowanych w tej archidiecezji wzrosła do pięciu kobiet, które swoje powołanie realizują w swoim miejscu zamieszkania i pracy.

Siostra Zofia Prochownik podkreśla: Zgłębiamy naukę św. Ambrożego, omawiając jego wykład „Na obłóczyny dziewicy”. To starożytny stan, więc sięgamy do skarbca nauki Ojców Kościoła. Skoro żyjemy dziś, więc zgłębiamy też współczesną naukę Kościoła...Cenny dla nas jest List Apostolski „Rosarium Virginis Mariae” Jana Pawła II. W czasie pielgrzymki była okazja, aby pogłębić także i ten ważny temat modlitwy różańcowej.

Bogdan Nowak