Apostoł Nortumbrii - św. Paulin z Yorku

Święty Beda przekazuje nam informację, jakoby Paulin pełnił na dworze funkcję kapelana ówczesnej królowej, świętej Etelburgi. Wiemy też, iż podczas uroczystości chrzcielnych nortumbryjskiego króla Edwina – także późniejszego świętego – wiarę chrześcijańską przyjąć chciało tak wielu poddanych Edwina i Etelburgi, że Paulin zmuszony był udzielać tłumom sakramentu w rzekach Swale i Glen.

Początkowo misja ewangelizacyjna Paulina przebiegła bez jakichkolwiek problemów. Udało mu się zbudować wiele kaplic i kościołów oraz udzielić niezliczonej ilości chrztów. Z czasem jednak pogańscy władcy Walii sprzysięgli się przeciw chrześcijańskiej Nortumbrii i wyruszyli ze swymi armiami, by stanąć do walki z wojskami króla Edwina.

Święty monarcha został pokonany 12 października 632 roku w bitwie pod Hartfield. W wyniku działań wojennych i grabieży, jakich dopuszczali się dowodzeni przez pogańskiego króla Pendę wojownicy, większość świątyń została zniszczona, a sprowadzeni na Wyspy kapłani wymordowani.

Paulin i Etelburga zmuszeni byli do ratowania się ucieczką. Królowa udała się do Francji, gdzie w klasztorze w Faremoutier została ksienią, zastępując na tym stanowisku swą siostrę, świętą Satrydę. Paulin zaś udał się do Kent, gdzie niebawem został biskupem Rochester. Tam też, w 634 roku przekazano mu paliusz, który przesłał na jego ręce papież Honoriusz, mianując Paulina go tym samym arcybiskupem. Późniejszy święty zmarł 10 października 644 roku.