20 września przypada liturgiczne wspomnienie koreańskich męczenników. Kanonizowano ich 103, ale było ich ponad 10 tysięcy.
Co ciekawe, Kościół w Korei powstał bez misji z zewnątrz. 221 lat temu założyli go sami świeccy. Dziś chrześcijaństwo jest najliczniejszą religią wśród Koreańczyków. Europejczycy nieraz myślą o sobie, że są pępkiem świata. Egzotyczne imiona świętych w kalendarzu liturgicznym przypominają, że Kościół jest powszechny, a Ewangelia dociera na krańce świata. Dotarła także do Korei. Historia i obecna sytuacja Kościoła w tym dalekim kraju jest pod wieloma względami wyjątkowa.
Zaczęło się od czytania książek
Korea przez wiele dziesiątków lat całkowicie izolowała się od innych państw. Jedynym kontaktem ze światem była doroczna wyprawa oficjalnej delegacji do Pekinu, z urodzinowymi życzeniami dla chińskiego cesarza. W jednej z takich ekspedycji uczestniczył niejaki Li Sung-Hun. W Chinach spotkał jezuickich misjonarzy, zafascynował się ich nauczaniem, przyjął chrzest, przybierając imię Piotr. W 1784 roku wrócił do ojczyzny, szmuglując tyle chrześcijańskiej – pisanej po chińsku – literatury, ile tylko zdołał. Ochrzcił pierwszych uczniów. Wokół nich zaczęła gromadzić się potajemnie chrześcijańska wspólnota, która bardzo szybko zaczęła się rozrastać. Sami świeccy, bez udziału nawet jednego duchownego, wprowadzili chrześcijaństwo do swojego kraju i stali się pierwszymi misjonarzami. Wiara umacniała się i szerzyła przez lekturę Biblii i książek katolickich (!), które tłumaczono z chińskiego na koreański. Wspólnota kierowana przez świeckich liderów stworzyła rodzaj hierarchii, zaczęła sprawować sakramenty. Czynili to wszystko w dobrej intencji, zgodnie z tym, co wystudiowali z książek na temat liturgii i sakramentów. Bardzo szybko pojawiły się wątpliwości co do ważności tych praktyk. Koreańczycy poprosili więc o decyzję i pomoc biskupa Pekinu. Ten obiecał posłać misjonarzy. Do Korei przedarł się pierwszy katolicki kapłan, Chińczyk, ojciec James Zhou Wen-mo. Zastał na miejscu już 4000 chrześcijan. Minęło zaledwie 12 lat od roku 1784, uznanego za początek Kościoła katolickiego w Korei. W roku 1801 było już 10 tys. chrześcijan, w 1831 r. Stolica Apostolska utworzyła w Korei Wikariat Apostolski. Zostali tam wtedy wysłani francuscy misjonarze dla umacniania i głoszenia wiary. W 1846 r. Andrzej Kim Taegon jako pierwszy Koreańczyk przyjął święcenia kapłańskie.
Morze krwi
Chrześcijanie spotkali się od samego początku z gwałtownymi prześladowaniami ze strony władzy, która popierała konfucjanizm. Nową wiarę uznano za niebezpieczną zachodnią naukę i zabroniono ją wyznawać. Punktem zapalnym był konfucjański kult przodków, w którym katolicy odmawiali udziału. Przez prawie 100 lat obowiązywały drakońskie antychrześcijańskie ustawy. Co kilka lat wybuchały krwawe prześladowania. Chrześcijanie byli prześladowani nie tylko przez władze, ale także przez lokalne społeczności i rodziny. Mimo tego rośli w siłę. W związku z nieustannym zagrożeniem osiedlali się w odosobnionych miejscach, tworząc wioski, zwane „Gyoucho”. Ich los był niepewny, więc przemieszczali się z miejsca na miejsce. Francuscy misjonarze, którzy docierali do Korei w połowie XIX w., byli pod tak wielkim wrażeniem wiary Koreańczyków, że widzieli w nich kontynuację życia Kościoła z czasów apostolskich.
Do roku 1883, w którym ogłoszono wreszcie tolerancję religijną, życie za wiarę straciło co najmniej 10 tys. wiernych. Opisy tortur, którym byli poddawani, budzą przerażenie. W 1984 r. papież Jan Pa-weł II odwiedził po raz pierwszy Koreę Płd. Kanonizował wtedy 103 męczenników, w większości świeckich, którzy zginęli w latach 1838–1867. Trwają kolejne procesy kanonizacyjne.
Listę świętych męczenników otwiera Andrzej Kim Taegon. Jego ojciec, bł. Ignacy Kim, również oddał życie za wiarę. Andrzej przyjął chrzest, mając 15 lat. Zaraz potem wyruszył do najbliższego seminarium w Makao, w Chinach. Musiał pokonać ponad 2000 kilometrów. Po studiach wrócił do ojczyzny. W Szanghaju przyjął święcenia kapłańskie. Organizował przerzut misjonarzy chrześcijańskich do Korei. Wkrótce po święceniach został aresztowany i po torturach ścięty niedaleko Seulu.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).