Święty Piotr Apostoł

Ta pozycja wyższości, którą Jezus postanowił przyznać Piotrowi, występuje również po zmartwychwstaniu: Jezus każe niewiastom zanieść wiadomość o nim Piotrowi, a nie innym Apostołom (por. Mk 16, 7); do niego i do Jana przybiega Magdalena, aby powiadomić o kamieniu odsuniętym u wejścia do grobu (por. J 20, 2) i Jan zwolni kroku, gdy obaj przyjdą do pustego grobu (por. J 20,4-6); z kolei Piotr spośród Apostołów będzie pierwszym świadkiem ukazania się Zmartwychwstałego (por. Łk 24, 34; 1 Kor 15, 5). Ta jego rola, podkreślana w sposób zdecydowany (por. J 20, 3-10), wyznacza ciągłość między wyższością, jaką miał w grupie apostolskiej a wyższością, jaką będzie miał nadal we wspólnocie, zrodzonej po wydarzeniach Paschy, jak mówią o tym Dzieje Apostolskie (por. 1, 15-26; 2, 14-40; 3, 12-26; 4, 8-12; 5, 1-11.29; 8 ,14-17; 10; itd.). Jego postawa uważana jest za tak decydującą, iż znajduje się w centrum uwagi a nawet krytyki (por. Dz 11, 1-18; Ga 2, 11-14). Na tzw. Soborze Jerozolimskim Piotr odgrywa kierowniczą rolę (por. Dz 15 i Ga 2, 1-10) i właśnie ze względu na fakt, że jest świadkiem prawdziwej wiary, sam Paweł przyzna mu pewne "pierwszeństwo" (por. 1 Kor 15, 5; Ga 1,18; 2, 7 i n.; itd.). I wreszcie liczne kluczowe teksty odnoszące się do Piotra mogą prowadzić do kontekstu Ostatniej Wieczerzy, podczas której Chrystus powierzył Piotrowi posługę utwierdzania braci (por. Łk 22, 31 i n.), pokazują, jak Kościół, narodzony z pamiątki paschalnej, sprawowanej w Eucharystii, ma w posłudze powierzonej Piotrowi jeden ze swych elementów konstytutywnych.

To związanie Prymatu Piotra z Ostatnią Wieczerzą, momentem ustanowienia Eucharystii, Paschą Pana, wskazuje też na ostateczny sens tego Prymatu: Piotr ma być po wszystkie czasy strażnikiem wspólnoty z Chrystusem; ma prowadzić do wspólnoty z Chrystusem; ma troszczyć się, aby nie zerwała się sieć i tym samym aby mogła trwać powszechna jedność. Tylko razem możemy być z Chrystusem, który jest Panem wszystkich. Odpowiedzialność Piotra polega na zagwarantowaniu w ten sposób wspólnoty z Chrystusem przez miłość Chrystusa, prowadząc do urzeczywistnienia tej miłości w codziennym życiu. Módlmy się, aby Prymat Piotra, powierzony biednym osobom ludzkim, mógł być zawsze sprawowany w ten pierwotny sposób, jakiego chciał Pan i tym samym mógł być coraz bardziej rozpoznawany w swym prawdziwym znaczeniu przez braci, którzy nie są jeszcze z nami w pełnej jedności.