Bractwo rzemiennego pasa

Reaktywacja bractwa
Parafia w Obrazowie powstała na początku XIV wieku. Pierwsze dwa kościoły były drewniane. Obecny, murowany, został zbudowany w latach 1760–1782, głównie dzięki staraniom proboszcza, ks. Andrzeja Potockiego. Świątynię konsekrował w 1804 roku sufragan lubelski biskup Jan Lenczewski. Dziesięć lat później przy parafii powstało Bractwo Matki Bożej Pocieszenia. Działało nieprzerwanie aż do 1938 roku. Obecny proboszcz Mieczysław Murawski oraz wikariusz ks. Jan Łyko pragną jeszcze w tym roku reaktywować bractwo. Bardzo przychylny tej inicjatywie jest sandomierski ordynariusz Krzysztof Nitkiewicz.

– Historia bractwa – wyjaśnia proboszcz ks. Mieczysław Murawski – sięga jednak roku 1804. Wówczas bowiem podczas konsekracji kościoła biskup Jan Lenczewski podarował wiernym obraz Matki Bożej Pocieszenia. Więcej o samym bractwie dowiadujemy się z księgi bractwa. Wynika z niej, iż dokładna jego nazwa brzmiała: Arcybractwo Pocieszenia Najświętszej Marii Panny z noszeniem pasa rzemiennego. Skąd pas rzemienny? Otóż bractwo wzięło swój początek od zakonu augustianów, którzy z kolei nosili czarny strój opasany rzemiennym pasem.

Proboszcz Mieczysław Murawski z namaszczeniem przewraca pożółkłe strony pamiątkowej księgi, na których widnieją nazwiska wszystkich członków tutejszego bractwa, którzy wstępowali do niego przez kolejne 124 lata. W 1814 roku na przykład zapisało się do niego aż 330 osób, a w ciągu pierwszego półwiecza aż 7 tys. 842. Bractwo było popularne nie tylko w Obrazowie; jego członkami byli także mieszkańcy kilkudziesięciu innych miejscowości. Ostatniego wpisu, zaledwie jedenaście nazwisk, dokonano w 1938 roku. Dlaczego później bractwo zaprzestało działalności? Nie wiadomo.

Rewitalizacja kościoła
– Wznowienie naboru do bractwa – mówi ks. Mieczysław Murawski – planujemy na Adwent tego roku. Wówczas bowiem rozpocznie się nawiedzenie rodzin w parafii, lecz nie przez kopię jasnogórskiego obrazu, ale naszego – Matki Bożej Pocieszenia. Do bractwa mogą przystępować wszyscy katolicy, pod warunkiem, iż zobowiążą się do codziennego odmawiania 13 razy „Ojcze nasz” i po raz „Zdrowaś Maryjo” i „Salve Regina”. Dzięki temu, jak czytamy w księdze bractwa, „W godzinę śmierci członkowie Bractwa uzyskają odpust zupełny, jeśli po spowiedzi skruszonym sercem wezwą Imienia Jezus usty, lub w sercu”.

W ramach przygotowań do 205. rocznicy konsekracji kościoła parafianie wraz ze swoim proboszczem przeprowadzili wiele kosztownych prac modernizacyjnych. Przede wszystkim wymieniono całą instalację elektryczną, nagłośnienie, wszystkie okna, poprawiono dach oraz pomalowano całe wnętrze kościoła. Świątynia wzbogaciła się także o nowe, dębowe ławki, również dębowe wyposażenie zakrystii oraz cztery witraże w prezbiterium. Obecnie odnawiane są ołtarze. Gotowy jest już ołtarz Matki Bożej Pocieszenia.

Zdaniem proboszcza
Ks. Mieczysław Murawski twierdzi, że parafia liczy 3,1 tysiąca wiernych i 11 miejscowości, niektóre odległe, bo aż 6–7 km od kościoła. - Na szczęście mamy jedną kaplicę dojazdową w Węgrcach. Parafianie to ludzie bardzo pracowici. Przede wszystkim zajmują się sadownictwem i ogrodnictwem.

Jedna trzecia krajowej produkcji jabłek to właśnie ten region! Mimo iż pracują dzień i noc, niedzielę, na szczęście, pozostawiają na odpoczynek i modlitwę w kościele. Ze swoją świątynią są mocno związani i dbają o jej wygląd. To, co ostatnimi laty zrobiliśmy w kościele, to przede wszystkim ich praca i pieniądze. Żadnych bowiem dotacji z zewnątrz nie mieliśmy. Przy parafii działają Żywy Różaniec, schola oraz chór męski.