W niedzielę po Mszy…

Do kawiarenki wchodzą kolejne osoby. – Co podać? – pyta młodzież. – Kawę, taką jak zawsze – odpowiada niezwłocznie starsza pani. To pytanie tak naprawę było zbędne, bo prowadzący kawiarenkę doskonale wiedzą, co zamawia większość odwiedzających.

Salka za kościołem

O założeniu parafialnej kawiarenki ks. Grzegorz Królikowski, proboszcz parafii bł. Doroty w Elblągu, mówił od dłuższego czasu. Udało się to wiosną ubiegłego roku. Jej prowadzenie powierzył młodzieży z Ruchu Światło–Życie.

– Ksiądz proboszcz, jeśli tylko znajdzie niezagospodarowany metr kwadratowy, to od razu musi go wyremontować – mówi Mikołaj. Takie pomieszczenie znalazło się w budynku tuż za kościołem. Ksiądz proboszcz wyremontował je, kupił krzesła i stoliki. Na start dał młodzieży ekspres i paczkę kawy. Do nich należało parzenie jej i zadbanie o to, żeby było ciasto. Oczywiście początkowo, nim sami wszystkiego się nauczyli, ksiądz im pomagał. Teraz jest to już zbędne.

Niedziela, zbliża się godzina 11. W kawiarence wszystkie miejsca zajęte. Panie przy jednym ze stolików przerywają rozmowę. Opowiadają, że założenie takiego miejsca to był bardzo dobry pomysł. One same na wspólną kawę przychodzą prawie w każdą niedzielę. W domu zapowiedziały, że z kościoła nie wrócą zaraz po Mszy św., ale pół godziny później. Kiedyś do odwiedzania kawiarenki zachęcał ksiądz proboszcz w czasie ogłoszeń parafialnych. Teraz już tego robić nie musi, bo parafianie doskonale wiedzą, że po Mszy św. mogą wspólnie wypić kawę.

– Początkowo było bardzo dużo ludzi – przypomina Mikołaj i przyznaje, że trudno było nadążyć z realizacją zamówień. Była to wiosna – pogoda bardzo ładna – ludzie z chęcią pili kawę na zewnątrz.

To zainteresowanie młodzieży nie zaskoczyło, bo ksiądz proboszcz powstanie tego miejsca zapowiadał od dłuższego czasu. Kiedy tylko kawiarenka otworzyła swe podwoje, parafianie chcieli ją odwiedzić. Były tłumy. Obecnie, żeby wszystko dobrze działało, wystarczą cztery osoby. – Gdy ktoś wchodzi, wiemy, ile jakich kaw zamówi – zdradza Dominik. – Jesteśmy tak dobrze zgrani, że nawet nie musimy nic do siebie mówić. Rozumiemy się bez słów – kontynuuje Maciek. – Jedni robią kawę, drudzy zanoszą ją do stolików, inni myją naczynia – wylicza Magda.

Straty muszą być

Najwięcej osób jest po Mszy św. o 9.30 i tej dla dzieci, która rozpoczyna się o godz. 11. Najmłodsi także chętnie odwiedzają kawiarenkę, bo na nich czeka owocowa herbata i kakao. Dzieci czasami stłuką filiżankę albo talerzyk, ale prowadzący to miejsce z uśmiechem tłumaczą, że takich sytuacji nie da się uniknąć. Kiedyś filiżankę stłukła pewna pani i tak jej to ciążyło na sumieniu, że w ramach rekompensaty przyniosła… dwa kartony naczyń. Kawiarenkę odwiedzają również panowie z noclegowni, która mieści się w innym budynku w pobliżu kościoła. Przychodzą nie tylko po to, by napić się kawy, ale i obejrzeć np. transmisję skoków narciarskich.

Młodzież odpowiedzialna za kawiarenkę dba także o czystość miejsca. A parafianie pamiętają, że to kosztuje, więc do specjalnej puszki wrzucają „co łaska”. Z pieniędzy kupowana jest kawa, a także środki czystości. Ciasto piecze młodzież albo ich rodzice. Bywa, że goście sami przynoszą coś słodkiego.

Pieniądze, jakie zostają, młodzi przeznaczają na działalność wspólnoty oazowej, do której należą. Dzięki nim mogli kupić specjalne oazowe bluzy. Czasami mogą też pozwolić sobie na zamówienie pizzy na spotkaniu wspólnoty. – Tu panuje rewelacyjna atmosfera – ocenia Karolina.

– Niestety, w niedzielę trzeba wstać rano, tak jak codziennie do szkoły. Często więc pytam się: „Czy na pewno muszę tam iść?”. Ale wstaję, bo tu zawsze coś się dzieje, jest wesoło. Nudno nie jest. Wiem, po co tu idę – opowiada dziewczyna.

Młodzież mówi, że dzięki tej kawiarence udało się w pewien sposób zintegrować parafian. – Taki był zamysł księdza proboszcza – przyznaje Mikołaj.