Na pierwszej linii frontu

KAI: Często mówi się, że wolontariusze są wizytówką Światowych Dni Młodzieży.

Katarzyna Kucik: Wolontariusz jest nie tylko wizytówką, ale też, zakładając, że papież Franciszek jest głową Światowych Dni Młodzieży, wolontariusze są jego rękami. Wolontariusz jest na pierwszej linii frontu: jest pierwszą osobą, z jaką zetknie się pielgrzym, jest najbardziej widoczny i jako osoba może dać najbardziej czytelne świadectwo.

Co w jest głównym celem Departamentu Wolontariatu Komitetu Organizacyjnego ŚDM?

– Zrekrutowanie, przeszkolenie i przygotowanie do pracy wolontariuszy, którzy będą działać podczas ŚDM. Na co dzień dbamy o to, żeby wolontariusze, którzy już teraz zajmują się przygotowaniem tego wydarzenia, zarówno z Polski, jak i ze świata, mieli jak najlepsze warunki pracy. Etapem końcowym, kiedy będziemy mogli powiedzieć: „Sprawdzam!”, będzie lipiec i te dwa tygodnie ciągłej służby wolontariuszy na rzecz Kościoła i młodzieży z całego świata.

Czym powinna się wyróżniać osoba, która chce zostać wolontariuszem ŚDM?

– Patrząc od strony formalnej, to osoba, która najpóźniej do końca czerwca tego roku ukończy 18. rok życia, ma podstawową, komunikatywną znajomość języka obcego, najlepiej angielskiego i wypełni formularz zgłoszeniowy. Natomiast z punku widzenia idei ŚDM, dla nas jako organizatorów najważniejsze jest, by taka osoba chciała służyć Panu Bogu i drugiemu człowiekowi – jest to dla nas kluczowe.

Czy trudno kieruje się taką międzynarodową grupą?

– Niewątpliwie ta praca jest wymagająca. Jednakże pewne wypracowane metody zarządzania są wspólne. Środowisko międzynarodowe daje nam szansę nauki wyrozumiałości dla drugiego człowieka, który często pewne zadania wykonuje po prostu inaczej, co nie zmienia faktu, że może dojść do tego samego efektu.

A jakie środowisko tworzy Departament Wolontariatu?

– To grupa międzynarodowa. Są z nami Martin z Nowej Zelandii oraz Ezequiel z Argentyny oraz kilku wolontariuszy z różnych krajów, którzy już wcześniej mieszkali w Polsce. Dzięki temu, że mamy osoby z innych kontynentów, możemy lepiej przygotować materiały formacyjne dla osób innych narodowości.

Jakie jest Pani najlepsze wspomnienie pracy z wolontariuszami?

– To, co chciałabym najbardziej podkreślić to fakt, że są to osoby, które są bardzo zaangażowane i bardzo chcą. Mają bardzo dobrą wolę. I każdy, kto rzuca wszystko i przyjeżdża do Polski, żeby tworzyć jakieś dzieło, jest osobą silnie zmotywowaną i zdeterminowaną, co widać po tym, ile pracuje i ile jest w stanie poświęcić. Widać to także po błysku w oku, który ma każdy z wolontariuszy angażujących się w przygotowania. Ci, którzy tu przyjeżdżają, sami tutaj przyszli, włożyli wysiłek w to, by skierować do nas swoje kroki. Świadczy to o tym, że byli głęboko przekonani, że to będzie dobre miejsce. I dlatego moje najlepsze wspomnienie z pracy z wolontariuszami to ich niezwykła radość i motywacja, którą nie tak często widać u młodych dzisiaj.

Ilu potrzeba wolontariuszy? Ilu już jest?

– Potrzeba ich około 25 tys. Tych działających w parafiach w całej archidiecezji krakowskiej, tych, którzy przyjeżdżają z Polski i tych młodych, którzy zjadą się ze świata. Wydaje się, że jest to bardzo duża liczba, ale w perspektywie ponad 2 milionów pielgrzymów tak wcale nie jest. Obecnie zaangażowanych w pracę jest kilka tysięcy młodych ludzi w parafiach, kilkaset osób realizujących poszczególne projekty przy Komitecie Organizacyjnym oraz osoby ze świata pracujące w formie wolontariatu długoterminowego lub działające zdalnie, w oczekiwaniu na przyjazd do Krakowa.