Dojrzewanie za kratkami

Ks. Rafał Starkowicz: Skąd pomysł, aby przy kościele św. Józefa rozpocząć stałe dyżury spowiedników?

O. Tomasz Ewertowski: W 1963 roku taką decyzję podjął ówczesny biskup gdański Edmund Nowicki. Zarządził, by powstała tu kaplica całodziennej adoracji, w której od rana do wieczora odbywać się będzie spowiedź święta. Chciał, żeby w samym centrum Gdańska, naprzeciw Dworca Głównego i tuż obok siedziby Komitetu Wojewódzkiego partii powstało miejsce, gdzie w każdym momencie będzie możliwość pojednania. Władze komunistyczne do końca miały mu to za złe.

Ilu wiernych odwiedza kaplicę wieczystej adoracji?

Na adorację Najświętszego Sakramentu przychodzi tu dziennie od 500 do 1500 ludzi. Każdego dnia, zależnie od przeżywanego okresu, spowiadamy od 300 do 1200 osób. W roku 2014 odbyło się tutaj ponad 71 tysięcy spowiedzi. W poprzednich latach było bardzo podobnie. Spowiedź rozpoczyna się o godz. 6 rano, a kończy o 18. Zwykle w konfesjonale jest jeden z ojców pełniących dyżur. Kiedy jednak trzeba, spowiada nawet trzech kapłanów. Tak dzieje się przed świętami bądź ważnymi uroczystościami kościelnymi.

Ilu spowiedników trzeba, by sprawnie pełnić tę posługę?

W konfesjonale pełni dyżury dziesięciu kapłanów. W ciągu dnia na każdego przypada od jednej do czterech godzin spowiedzi.

Przygotowujecie się jakoś szczególnie do tej posługi?

Mamy co miesiąc konferencje duchowe dla spowiedników. Podczas spotkania oprócz konferencji jest także czas na modlitwę. Bez niej nasza posługa nie byłaby możliwa.

Czy spędzając w konfesjonale tyle godzin, trudno zachować cierpliwość do penitentów?

Nie ma takiego problemu. Spowiedź to niezwykłe doświadczenie miłosierdzia Boga. Wielu świeckich zawstydza mnie religijnością, pobożnością i poziomem relacji z Panem Bogiem. To spora grupa. Czasem jednak zdarzają się i takie sytuacje, że ktoś przychodzi tylko po podpis na kartce. Takie traktowanie Pana Boga może irytować.

Bóg ma miłosierdzie dla każdego człowieka...

– Święty o. Pio mawiał, że Pan Bóg zawodowo przebacza. Właściwie wszystko się już dokonało. To od człowieka zależy, czy przyjmie miłosierdzie. W konfesjonale nie ma sensu zakładać jakiejś maski. Zdarza się, że człowiek przychodzi średnio nastawiony do sakramentu, a w konfesjonale dopiero Pan Bóg go dopada. Pękają okowy, a Bóg trafia do serca.