Dialog i wspólna modlitwa

W zamykającej spotkanie dyskusji podjęto tematykę tegorocznego Dnia Judaizmu, wpisaną w kontekst słów Psalmisty „Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał”. W rozmowie, prowadzonej przez dyrektora Katolickiej Agencji Informacyjnej Marcina Przeciszewskiego Marcina Przeciszewskiego wzięli udział: naczelny rabin Rzeczpospolitej Michael Schudrich, bp Mieczysław Cisło, odpowiedzialny za dialog międzyreligijny z ramienia Konferencji Episkopatu Polski, bp Paweł Anweiler, zwierzchnik miejscowej diecezji Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego oraz ks. Manfred Desselaers z Międzynarodowego Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu.

Od pytania o strach rozpoczął swoje wystąpienie Michael Schudrich.

 - Powoduje go to, co jest obce, nieznane. Wiara jest nauczycielką. Ale w kontekście Dnia Judaizmu zadajemy sobie pytanie, czy tylko moja wiara może mnie czegoś nauczyć? Jako siedmioletni chłopiec chodziłem z ojcem, rabinem, do synagogi. To było w latach 60. ubiegłego wieku. Po drodze mijaliśmy duży kościół katolicki. Pewnego dnia na kościele wisiała ogromna czarna flaga. Spytałem ojca, co ona oznacza. A on odpowiedział, że oznacza ona śmierć wielkiego człowieka, papieża Jana XXIII. Wtedy zrozumiałem, że prawdziwie wielkim może być także człowiek innej wiary i może on ubogacić także moją wiarę. Jestem lepszy Żydem, jeśli umiem dostrzec bogactwo innej wiary. Tego nauczył mnie Jan Paweł II - podsumował rabin Schudrich.

O kontaktach Żydów i ewangelików mówił bp Paweł Anweiler, Wspomniał z dumą i radością, że w murach powołanego do życia przez wspólnotę ewangelicką Domu Opieki znalazła swoje miejsce także podeszła wiekiem członkini Gminy Żydowskiej, była więźniarka obozu w Raveensbruck.

- Chrześcijanom jest łatwiej, niż Żydom - zauważył ks. Manfred Desselaers. - Chrześcijanie stając wobec pytania o trwogę i szukanie Boga maja już doświadczenie Jezusa, z którego krzyża płynie nadzieja.

Dyskusję zakończył bp Mieczysław Cisło kierując do słuchaczy ogólnopolski apel o troskę o miejsca pochówków Żydów, nie tylko o ich cmentarze, ale także miejsca, w których ich mordowano, o nieoznaczone miejsca kaźni i pochówku, które być może pamięta jeszcze odchodzące w przeszłość pokolenie.