Papież pisze do konsekrowanych

Franciszek wzywa, by nie ulegać pokusie liczb i wydajności, przepowiedniom „proroków nieszczęścia”, ale by osoby konsekrowane były „przebudzone i czujne”, ufając Panu.

Na wstępie Ojciec Święty przypomina, że swój list kieruje do osób konsekrowanych nie tylko jako papież, ale także współbrat – zakonnik. Podkreśla, że rozpoczynający się Rok Życia Konsekrowanego związany jest z 50. rocznicą Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium, która w rozdziale VI mówi o zakonnikach, a także dekretu Perfectae caritatis o odnowie życia zakonnego. Rozpocznie się on 30 listopada bieżącego roku, w pierwszą niedzielę Adwentu, a skończy się w święto Ofiarowania Pana Jezusa w Świątyni, 2 lutego 2016 r. Wyznaczając jego cele przywołuje słowa św. Jana Pawła II z adhortacji Vita consecrata: „Powinniście nie tylko wspominać i opowiadać swoją chwalebną przeszłość, ale także budować nową wielka, historię! Wpatrujcie się w przyszłość, ku której kieruje was Duch, aby znów dokonać z wami wielkich dzieł”(n. 110).

Swój dokument Franciszek podzielił na trzy części. W pierwszej omawia cele Rok Życia Konsekrowanego, w drugiej – oczekiwania, a w trzeciej – perspektywy.

Przedstawiając cele rozpoczynającego się roku Ojciec Święty zachęcił najpierw do spojrzenia w przeszłość z wdzięcznością. Wyjaśnił, że chodzi o odkrycie na nowo drogi minionych pokoleń, aby zainspirować przyszłość, a jednocześnie dostrzec wezwanie do nawrócenia i wielbić Boga za otrzymane dary.

Drugim wyznaczonym przez papieża celem jest przeżywanie teraźniejszości z pasją. Zachęcił do konfrontowania swego życia z Ewangelią, ożywienia jedynej miłości Jezusa, w której jest także możliwe umiłowanie osób powierzonych trosce zakonników a także zastanowienia się nad ewentualnymi zmianami, jakich wymagają nowe czasy. Podkreślił konieczność budowania ciągle na nowo życia wspólnego, by osoby konsekrowane były „mistrzami komunii”.

Trzecim celem wskazanym przez Franciszka jest objęcie przyszłości z nadzieją. Papież nie ukrywa, że zakony napotykają na szereg trudności, wskazuje przy tym, że motywem nadziei jest nasza wiara. Wzywa, by nie ulegać pokusie liczb i wydajności, przepowiedniom „proroków nieszczęścia”, ale by osoby konsekrowane były „przebudzone i czujne”, ufając Panu. Szczególne słowa Ojciec Święty kieruje do młodych, zachęcając do dialogu z pokoleniem wcześniejszym, ubogacając się jego mądrością a jednocześnie proponując świeżość swego entuzjazmu. Wyraża też zadowolenie, że obecny rok będzie okazją do spotkania młodych osób konsekrowanych, należących do różnych instytutów.

Mówiąc o oczekiwaniach związanych z Rokiem Życia Konsekrowanego Ojciec Święty wskazuje na ożywienie radości, przebudzenie przez zakonnice i zakonników świata, rozwijanie życia wspólnotowego, wyruszenie na peryferie egzystencjalne współczesnej ludzkości oraz zastanowienie się nad wyzwaniami naszych czasów.

Franciszek podkreśla ścisłe powiązanie życia konsekrowanego z radością wypływającą z obecności Boga, przeżywanego braterstwa i ofiarnej służby Kościołowi. Dotyczy to również chwil trudnych, kiedy zakonnice i zakonnicy doświadczają szczególnej jedności z Chrystusem cierpiącym.

Papież wskazuje na prorocki wymiar życia konsekrowanego, wynikający ze znajomości Boga i człowieka. Dzięki wewnętrznej wolności możliwe jest wskazanie zła grzechu i niesprawiedliwości. Powinno to pobudzać do tworzenia miejsc, gdzie żyje się ewangeliczną logiką daru, braterstwa, przyjęcia różnorodności, wzajemnej miłości, mówiących prawdę i wyrażających moc słów Jezusa. Zachęca do trwania w postawie prorockiej, ze świadomością obecności Boga.

Ojciec Święty zachęca też do rozwijania ideału braterstwa i życia wspólnotowego, aby umożliwić każdemu wyrażenie siebie, bycie akceptowanym z jego szczególnymi darami, stanie się w pełni współodpowiedzialnym. Spodziewa także wzrostu komunii między członkami różnych instytutów. Przestrzega przed izolowaniem się i liczeniem jedynie na własne siły, zachęcając jednocześnie do współdziałania różnych powołań w Kościele.

Franciszek, podobnie jak to już wyrażał przy innych okazjach, wzywa osoby konsekrowane do wyjścia na „peryferie egzystencjalne”. Oczekują ich bowiem „ludzie, którzy stracili wszelką nadzieję, rodziny przeżywające trudności, porzucone dzieci, ludzie młodzi, którym zamknięto wszelką przyszłość, opuszczeni chorzy i osoby starsze, bogaci, nasyceni dobrami i z pustką w sercu, mężczyźni i kobiety poszukujący sensu życia, spragnieni tego co boskie …”. Zachęca do przyjmowania uchodźców, bliskości względem ubogich, kreatywności w katechezie, w głoszeniu Ewangelii, we wprowadzaniu w życie modlitwy.

Papież zachęca też różne formy życia konsekrowanego do wymiany doświadczeń i poważnej weryfikacji odnośnie do swej obecności w życiu Kościoła oraz swego sposobu odpowiedzi na nieustanne i nowe pytania, jakie podnoszą się wokół nas, na wołanie ubogich.

Przedstawiając perspektywy obecnego Ojciec Święty wskazuje, że powinien on objąć także osoby świeckie żyjące charyzmatem danego instytutu (tercjarzy), cały Kościół, w jakiś sposób osoby konsekrowane innych Kościołów chrześcijańskich i innych religii. Kieruje również szczególne słowo do biskupów.

Franciszek zachęca osoby świeckie żyjące charyzmatem danego instytutu, by obecny rok uświadomił im bardziej otrzymany dar i aby czas ten obchodziły ze swoją rodziną zakonną, a także tercjarzami innych rodzin życia konsekrowanego.

Papież podkreśla, iż obecny rok dotyczy całego Kościoła, który jest wezwany, by towarzyszyć osobom konsekrowanym, dzieląc ich radości, trudności i z nimi współpracować. Zwraca się także do osób konsekrowanych i członków bractw oraz wspólnot należących do Kościołów innych tradycji niż katolicka. Zauważa, że w ciągu tego roku możliwe będą ich spotkania i wymiana doświadczeń. Zachęca, aby wzrastało wzajemne poznanie, szacunek, wzajemna współpraca, tak aby ekumenizm życia konsekrowanego był pomocą na szerszej drodze ku jedności między wszystkimi Kościołami. Ojciec Święty podkreśla też znacznie dialogu zakonnic i zakonników różnych religii i zachęca, aby ten rok pobudził nowe kroki ku głębszemu wzajemnemu poznaniu i współpracy.

Zwracając się do biskupów Franciszek podkreślił znaczenie życia konsekrowanego dla całego Kościoła. Zaznaczył, że jest ono elementem decydującym o jego misji, wyrażając najgłębszy charakter powołania chrześcijańskiego. Zachęcił do krzewienia w Kościołach partykularnych różnych charyzmatów, „wspierając, pobudzając, pomagając w rozeznaniu, będąc blisko z czułością i miłością sytuacji cierpienia i słabości...aby spowodować promieniowanie jego piękna i świętości w Kościele”.