Wojna i pokój

Duży wpływ na kształtowanie postaw solidarnościowych mają duchowni. Seminarium lubelskie jest wyjątkowe, bo studiują w nim klerycy dwóch obrządków…

W seminarium w Lublinie formują się i studiują klerycy obrządku rzymskokatolickiego i greckokatolickiego. Jest też kaplica greckokatolicka. Za mało doceniamy ten walor naszego seminarium. To wielkie bogactwo. Wychowawcy i seminarzyści uczą się doświadczenia jednego Kościoła dwóch tradycji.

Czym zajmuje się Fundacja Kultury Duchowej Pogranicza, którą Ksiądz kieruje?

Fundacja powstała w 2004 roku. Organizacje pozarządowe zaczęły mieć większe znaczenie, dlatego mogliśmy działać przy wsparciu władz centralnych i wojewódzkich. Fundacja działa na rzecz dialogu kulturowego i religijnego. Stara się służyć wszystkiemu, co może zbliżyć i doprowadzić do pojednania polsko-ukraińskiego, zwłaszcza tu, na pograniczu. Zwracamy uwagę na dziedzictwo kulturowe, ratujemy zagrożone obiekty sakralne: katolickie i unickie. Organizujemy od 10 lat spotkania na granicy polsko-ukraińskiej, tzw. Dni Dobrosąsiedztwa. Te spotkania służą pojednaniu i lepszemu poznaniu.

Fundacja zaangażowana jest też w pomoc Ukrainie.

Byliśmy obecni już podczas pomarańczowej rewolucji. Potem organizowaliśmy pomoc humanitarną uczestnikom wydarzeń na Majdanie Kijowskim. Pomagamy rodzinom pokrzywdzonych i rannych. Obecnie prowadzimy zbiórkę pieniężną oraz rzeczową. Zbieramy środki medyczne i higieniczne. Przekazujemy je potem na Ukrainę. Wspieramy też szpitale ukraińskie.

Już wiadomo, że w Lublinie będzie studiować więcej studentów z Ukrainy niż przed rokiem. Czy Lublin jest miastem wielokulturowym?

Przez wiele lat był monokulturowy i skomunizowany. Gdy powstał KUL, władze komunistyczne postanowiły założyć obok drugi uniwersytet, bo bano się KULu i aktywności kościelnej. Ta otwartość uczelni na różnorodność, na międzykulturowość i na inne narody była tłumiona i marginalizowana przez lata. Po roku 1989 nadal musimy pokazywać, że wielokulturowość to bogactwo, a nie zagrożenie. Widzę po imprezach o charakterze wielokulturowym, że jest na nich mało mieszkańców Lublina. A kultury, chociażby polska i ukraińska, mogą się wzajemnie inspirować. Mogą wtedy powstać naprawdę piękne rzeczy w Lublinie i dla Lublina.

Ks. mitrat dr Stefan Batruch urodził się w rodzinie ukraińskiej 15 czerwca 1963 r. w Miastku (woj. zachodniopomorskie) jako najmłodszy z ośmiorga rodzeństwa Andrzeja i Katarzyny z domu Dołban. Wstąpił do seminarium duchownego bazylianów w Warszawie. Po dwóch latach przeniósł się do seminarium w Lublinie. Rodzice ks. Batrucha byli przesiedleni z Baligrodu (woj. podkarpackie). Przodkowie byli obywatelami państwa polskiego. Ojciec księdza Stefana był zmobilizowany do Wojska Polskiego i brał udział w kampanii wrześniowej. Potem na siłę wcielony do Armii Czerwonej. Był jeńcem niemieckim. Po wojnie władze komunistyczne przesiedliły rodziców księdza Batrucha na Pomorze.