Beatyfikacja lidera Opus Dei - 27 września

Był on jednym z najbliższych współpracowników założyciela Dzieła, św. Josemarii Escrivy de Balaguera.

Álvaro del Portillo y Diez de Sollano urodził się 11 marca 1914 r. w Madrycie. Wychowywał się w bardzo pobożnej chrześcijańskiej rodzinie i od najmłodszych lat odznaczał się rozległymi zainteresowaniami: od spraw wiary po nauki ścisłe i filozofię. Gdy miał kilka lat, ktoś zapytał go, kim chciałby być w przyszłości. Odpowiedział: toreadorem lub biskupem, a zdumionym takim zestawieniem dorosłym wyjaśnił, że jeden i drugi nosi barwne stroje. Przyszłość miała pokazać, że rzeczywiście spełnił jedno z tych marzeń - przywdział biskupie fiolety.

Najpierw jednak ukończył studia z zakresie budowy dróg, uzyskując tytuł inżyniera w tej specjalności. Później doszły do tego doktoraty z historii i literatury (jedna specjalność) oraz prawa kanonicznego.

W 1935 r. zetknął się z ks. Josemarią Escrivá de Balaguerem, który 7 lat wcześniej założył w stolicy Hiszpanii Dzieło Boże - Opus Dei i natychmiast wstąpił do niego. Szybko stał się jednym z najbliższych współpracowników przyszłego świętego i w znacznym stopniu pod jego wpływem postanowił zostać kapłanem. Święcenia przyjął w wieku 30 lat - 25 czerwca 1944 r. w Madrycie. Ale już wcześniej - w 1940 r. wszedł w skład Rady Generalnej Dzieła i pozostał w niej aż do śmierci założyciela w 1975 r. W latach 1940-47 i 1956-75 był sekretarzem generalnym Opusu. W 1946 r. wraz z ks. Escrivą i jego najbliższymi współpracownikami przeniósł się do Rzymu, gdzie Dzieło znalazło nową siedzibę.

Gdy 26 czerwca 1975 r. zmarł Josemaría Escrivá de Balaguer, 15 września tegoż roku ks. del Portillo został jego następcą. Na tym stanowisku rozwinął bardzo ożywioną działalność, której jednym ze skutków było dotarcie Dzieła do 20 nowych krajów. 28 października 1982 r. Jan Paweł II nadał Opusowi status prałatury personalnej - pierwszej i, jak na razie, jedynej tego rodzaju jednostki w Kościele katolickim, mianując jednocześnie pierwszym jej przełożonym ks. del Portillo. Jeszcze bardziej uaktywniło to zarówno samo Dzieło, jak i jego przywódcę. Jednym z największych i najtrwalszych przejawów tej aktywności było założenie przezeń w 1985 r. Rzymskiej Akademii Świętego Krzyża, która w kilka lat później otrzymała rangę uczelni papieskiej jako Papieski Uniwersytet Świętego Krzyża i - mimo stosunkowo krótkiego stażu - jest dzisiaj jedną z najbardziej prestiżowych kościelnych szkół wyższych w Wiecznym Mieście.

Dla podkreślenia znaczenia Opusu i osobistych zasług jego zwierzchnika Jan Paweł mianował go 7 grudnia 1990 r. biskupem i osobiście udzielił mu sakry 6 stycznia następnego roku w Watykanie. Jako swe hasło biskupie prałat wybrał słowa: „Regnare Christum volumus” (Chcemy, aby Chrystus królował).

Bp Álvaro del Portillo zmarł w Rzymie 23 marca 1994 r., w niespełna dwa tygodnie po swych 80. urodzinach. Na wieść o jego śmierci Ojciec Święty osobiście modlił się przed trumną z jego zwłokami. Prochy zmarłego złożono w krypcie kościoła Matki Bożej Pokoju, będącego swego rodzaju „katedrą” prałatury w Rzymie.

Proces beatyfikacyjny bp. del Portillo rozpoczął się w Rzymie w 2004 r. W 2012 r. Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych ogłosiła - za zgodą papieża - dekret o uznaniu heroiczności jego cnót, a rok później - cudu przypisywanego jego wstawiennictwu.

Pierwszy następca św. Josemarii kilkakrotnie odwiedzał Polskę. Po raz pierwszy było to w dniach 3-8 września 1979 r., gdy trudno było sobie nawet wyobrazić, aby Opus Dei (które propaganda oficjalna przedstawiała jako swego rodzaju „świętą mafię” w Kościele) mógł działać w naszym kraju. 7 września tego roku spotkał się w Warszawie z kard. Stefanem Wyszyńskim. Pielgrzymował też na Jasną Górę i odwiedził Kraków.

Później przybywał do naszego kraju już jako przełożony Opusu na spotkania z jego członkami. W 1991 r. był dwukrotnie. Najpierw w dniach 15-19 maja m.in. modlił się przy grobie Prymasa Tysiąclecia w katedrze warszawskiej i spotkał się z pierwszymi członkami i współpracownikami Opus Dei w Polsce. W dniach 14-15 sierpnia brał udział w VI Światowym Dniu Młodzieży w Częstochowie. Później przebywał w Polsce w dniach 27-30 października 1993 r. Spotkał się wówczas w stołecznej Galerii Porczyńskich 29 tegoż miesiąca ponownie z członkami i sympatykami Dzieła w naszym kraju, których tym razem przybyło już ponad 500. W czasie tego spotkania, jak się potem okazało, ostatniego i na niespełna pół roku przed jego śmiercią, powiedział m.in., że Jan Paweł II jest nie tylko Ojcem Świętym, ale także Świętym Ojcem (tzn. że zasługuje na miano świętego).