Poszukiwacz pokładów dobra

Ks. Rafał Starkowicz: Duszpasterz, biblista, poeta… Kim jest ks. Wiesław Szlachetka?

Bp Wiesław Szlachetka: Trudno samemu siebie oceniać. Muszę podkreślić, że zawsze robiłem to, co lubię. Cieszyłem się z tego. To sprawia, że jestem szczęśliwy. Zainteresowanie Pismem Świętym wyniosłem z pelplińskiego seminarium. Biblistyka stała tam na wysokim poziomie. Zainspirował mnie do zajęcia się Biblią ks. prof. Henryk Muszyński, biblijną greką zafascynował mnie ks. prof. Penar. Był bardzo ostry, wymagający. Dzięki niemu nauczyłem się tego języka. Jestem mu bardzo wdzięczny. Okazało się to bardzo przydatne w pracy duszpasterskiej. Czasami w tekście są takie rzeczy, które domagają się skonfrontowania z tekstem oryginalnym. To wówczas zupełnie inaczej, szerzej pokazuje rzeczywistość Bożego Orędzia.

A skąd w życiu Ekscelencji wzięła się przygoda z poezją?

Mieliśmy w Pelplinie taką grupę poetycką. Ukazał się tomik, wspólny zbiór „Poszukiwania”. Życzliwie wspierał nas wówczas ks. Pasierb. Wiersze zaczynałem pisać, jak większość, w szkole średniej. To jednak bardzo osobiste hobby. Wynika z wewnętrznej potrzeby. Są rzeczy, których się w prozie nie ujmie.

Jak wyglądała dotychczasowa praca duszpasterska Księdza Biskupa?

Moje duszpasterstwo związane jest praktycznie z jednym środowiskiem – parafią Chrystusa Zbawiciela. Ona powstała z części parafii chwaszczyńskiej. Objęła także część parafii Matarnia. Większość stanowili Kaszubi, Ok. 30 procent to ludność napływowa: stoczniowcy, inżynierowie, lekarze… To były dwie różne grupy społeczne. Teraz już ta społeczność się zintegrowała. W 1992 roku zmieniłem diecezję, nie zmieniając parafii. Nasza parafia nieustannie się rozrastała. Powstawały nowe osiedla. Niby stara, ale ciągle nowa. Tam, gdzie obecnie jest kościół św. Polikarpa, były pola. Nie było nic. Zaledwie kilku rolników.

Znalazł Ksiądz Biskup czas na to, aby podjąć studia?

Przed rokiem 2000 zrobiłem doktorat na Akademii Teologii Katolickiej. Tematem pracy był „Obraz posłannictwa Chrystusa na ziemi w świetle wypowiedzi z Ewangelii Mateusza i Łukasza” z uwzględnieniem ich szerokiego kontekstu. Motorem podjęcia studiów doktoranckich było moje poczucie, że Biblia jest mi potrzebna w katechezie. To jest przecież źródło naszego nauczania. Nie chciałem zaniedbywać swoich obowiązków, więc pisanie pracy zajęło mi trochę czasu. Kiedy w 2000 r. została ustanowiona parafia pw. św. Polikarpa, abp Gocłowski zapytał mnie, czy chciałbym organizować struktury duszpasterskie, budować kościół. Poprosiłem go wówczas o kilka dni do namysłu…

Trzeba się było zastanawiać?

Tak. Tego rodzaju decyzje zawsze trzeba dobrze przemyśleć. Pytałem kolegów budujących kościoły, jak to jest. Taki zamiar trzeba zawsze zmierzyć według sił. W dniu ustanowienia nowej parafii zostałem jej proboszczem. Pan Maciejczyk, dawny mieszkaniec Osowy, przekazał nam ziemię pod kościół. Stanąłem na pustym, hektarowym polu. I tak się to zaczęło. Wiele pomocy okazał mi obecny senior, a wówczas jeszcze proboszcz macierzystej parafii, ks. Henryk Bietzke. Pomagał mi we wszystkich początkowych zadaniach. Przez rok mieszkałem w starej parafii. Tak praktycznie, to on był obok nas przez cały czas. Wiele się od niego nauczyłem, zarówno w kwestii budowy, jak i w pracy duszpasterskiej. To przecież też administracja, ekonomia… Dzisiaj dzięki ogromnemu zaangażowaniu parafian, ich modlitwie, ofiarom i dynamicznym działaniom udało się zbudować ośrodek duszpasterski i doprowadzić Kościół do takiego etapu, że od najbliższej Niedzieli Palmowej liturgia na stałe zostanie przeniesiona z kaplicy do nowej świątyni.