6 stycznia, w uroczystość Obajwienia Pańskiego, Benedykt XVI wyświęci na biskupa swego osobistego sekretarza, ks. prał. Georga Gänsweina.
Miesiąc wcześniej, 7 grudnia 2012 r., papież mianował swego sekretarza arcybiskupem - przydzielając mu stolicę tytularną Urbs Salvia, oraz prefektem Domu Papieskiego.
Ks. Georg Gänswein urodził się 30 lipca 1956 r. w miejscowości Waldshut w Schwarzwaldzie. Jest najstarszym z pięciorga rodzeństwa. Jego ojciec był wiejskim kowalem. Przed podjęciem studiów pracował jako instruktor narciarstwa i listonosz. Początkowo zamierzał zostać maklerem giełdowym, ale ostatecznie wybrał teologię. Studiował we Fryburgu Bryzgowijskim i w Rzymie. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 maja 1984 r. i należy do prezbiterium archidiecezji we Fryburgu Bryzgowijskim. Początkowo pracował w duszpasterstwie w swojej rodzimej archidiecezji, a następnie studiował prawo kanoniczne w Monachium. Był też asystentem naukowym w tamtejszym Instytucie Kanonicznym, po czym w 1993 r. otrzymał tytuł doktora prawa kanonicznego na Uniwersytecie Ludwika-Maksymiliana. W 1994 r. ks. Gänswein został osobistym referentem arcybiskupa Fryburga i proboszczem katedry.
W 1995 rozpoczął pracę w Kongregacji Kultu ds. Bożego i Dyscypliny Sakramentów, a w rok później przeszedł do pracy jako referent do spraw niemieckich w Kongregacji Nauki Wiary. Od 2000 r. jest prałatem. Kiedy 6 stycznia 2004 wieloletni osobisty sekretarz kardynała Ratzingera ks. Josef Clemens przyjął sakrę biskupią i został sekretarzem Papieskiej Rady ds. Świeckich, jego zadania przejął prał. Gänswein. Od wyboru kard. J. Ratzingera na Stolicę Piotrową był osobistym sekretarzem papieża. Obok niemieckiego i włoskiego zna także łacinę, francuski, angielski i hiszpański.
Zadaniem Prefektury Domu Papieskiego, którą od 7 lutego 1998 do 23 listopada ub.r. kierował Amerykanin abp James Michael Harvey, jest zapewnienie wewnętrznego porządku Domu Papieskiego oraz towarzyszenie Ojcu Świętemu zarówno w Pałacu Apostolskim jak i w jego podróżach. Ważną funkcją tego urzędu jest organizowanie i kierowanie audiencjami papieskimi, zarówno prywatnymi jak i ogólnymi.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.