Malarstwo Kaczmarskiego i "Vita contemplativa"

"Wystawa +Vita contemplativa+ to ponad 60 obrazów artysty, który po roku 1980 wycofał się z życia społecznego i tworzył praktycznie tylko w swojej pracowni. Są to prace autobiograficzne, pokazujące jak wiele przemyśleń i pytań nurtuje artystę oraz to jak wiele emocji potrafi on pokazać w tak małej przestrzeni. Tym bardziej, że oleje są najczęściej pracami o małym formacie, ale monumentalnymi w konstrukcji" - powiedziała kustosz wystawy w "Domu Praczki" Agnieszka Orłowska.

Obrazy w większości ukazują wnętrza pracowni, w których poruszają się modele bez twarzy. Zwykle są to mężczyźni, jakby zaskoczeni potęgą towarzyszących im w pracowni płócien i sztalug.

Malarstwo Janusza Kaczmarskiego pokazuje też metamorfozę, którą przeszedł artysta. Obrazy ewaluują od szarych i pustych wnętrz pracowni do studium postaci, w którym wnętrze jest pełne światła i kolorów. Postacie to najczęściej człowiekokształtne instalacje - których zdjęcia też można oglądać na wystawie - tworzone przez artystę.

"Są też autoportrety, które Kaczmarski malował nieprzerwanie od początku lat 60. Często postacie mają niewyraźne lub zamaskowane twarze, pozostawiające widzowi więcej pytań niż dających odpowiedzi" - dodała Orłowska.

Wystawę będzie można oglądać do 15 lutego 2013 roku.

Janusz Kaczmarski urodził się w 1931 r. w Warszawie i z tym miastem był związany przez większość swego życia artystycznego. Brał udział w kilkudziesięciu krajowych i zagranicznych wystawach Grupy Malarzy Realistów. Był również kilkukrotnie wybrany na prezesa Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Plastyków.

Na początku lat 80. przeżył przymusowe siedmioletnie rozstanie z synem Jackiem Kaczmarskim - poetą i bardem "Solidarności", którego ogłoszenie stanu wojennego zastało we Francji i zmusiło do pozostania na emigracji.

Od 1981 roku Janusz Kaczmarski przestał pokazywać i angażować się publicznie, do 1987 roku bojkotował oficjalną kulturę wystawiając swoje obrazy jedynie w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.

Pracował głównie w zaciszu swojej pracowni. Jego malarstwo po kilkudziesięcioletniej przerwie dopiero w 2005 r. pokazano w kraju na wystawach m.in. w Łodzi, Warszawie, Toruniu i Olsztynie.

Zmarł w 2009 roku w Warszawie.