Nowe statystyki aborcji w Polsce

Jak wynika ze sprawozdania opublikowanego przez ministerstwo zdrowia, w 2011 roku odnotowano 669 aborcji dokonanych zgodnie z obowiązującą ustawą – było to o 28 więcej niż w 2010 r. i aż o 131 więcej niż w roku 2009.

Znaczący wzrost liczby aborcji odnotowano zwłaszcza w związku z zagrożeniem życia lub zdrowia kobiety ciężarnej. Według sprawozdania, w ub. roku takich aborcji dokonano w polskich szpitalach 49 – o 22 więcej niż w 2010 r.

W wyniku przeprowadzonego badania prenatalnego, wskazującego na duże prawdopodobieństwo ciężkiego nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu wykonano 620 aborcji – o 6 więcej niż w 2010 r.

Podobnie jak w 2010 r., nie odnotowano w ub. roku ani jednego przypadku aborcji z powodu gwałtu, czy innego czynu zabronionego, którego skutkiem było zajście w ciążę. Negatywnie rekordowy pod tym względem był rok 2006 (11 aborcji).

Jak podkreślono, w sprawozdaniu po raz pierwszy uwzględniono dane ze szpitali publicznych podległych ministrowi obrony narodowej. Tegoroczne dane nie obejmują natomiast informacji z ministerstwa spraw wewnętrznych i ministerstwa sprawiedliwości.

Sprawozdanie Rady Ministrów przygotowano na podstawie informacji, danych statystycznych i opinii uzyskanych z ministerstw: edukacji narodowej, pracy i polityki społecznej oraz zdrowia, a także z Prokuratury Generalnej, Narodowego Funduszu Zdrowia, Naczelnego Sądu Lekarskiego, Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Rzecznika Praw Pacjenta, Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia, Kierowników Poradni i Zakładów Genetycznych oraz Krajowego Centrum ds. AIDS.

Według obowiązującego prawa (Ustawa z dnia 7 stycznia 1993 roku o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży) aborcja jest dopuszczalna w trzech przypadkach: gdy zagrożone jest zdrowie i życie matki; gdy ciąża jest efektem czynu zabronionego; gdy badania prenatalne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia dziecka albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu.