Dzięki chorym staję się lepsza

Kategoria: kandydaci indywidualni

Dorota Hryncewicz Ogardy Od początku powstania Parafialnego Zespołu Caritas w 2006 roku Dorota Hryncewicz jest aktywnie zaangażowana w jego działalność. Odpowiada m.in. za prowadzenie świetlic dla dzieci i młodzieży oraz za dystrybucję żywności unijnej dla najbardziej potrzebujących mieszkańców parafii. Jest inicjatorem akcji parafialnych oraz współorganizatorem ogólnodiecezjalnych. Wiele czasu i energii poświęca drugiemu człowiekowi. Jest przykładem sumienności, pracowitości i wytrwałości w podejmowanych i realizowanych działaniach. We wniosku o przyznanie nagrody czytamy: „Jest przykładem bezinteresownej służby dla innych”.

Lidia Matuszewska Gorzów Wlkp. Pomimo swojej niepełnosprawności – jest osobą niewidomą i poruszającą się na wózku inwalidzkim – prowadzi działania apostolskie na rzecz Apostolatu Chorych. Od 25 lat troszczy się o innych niepełnosprawnych, wspierając ich m.in. w organizowaniu wyjazdów na turnusy rehabilitacyjne oraz dbając o ich systematyczną formację podczas comiesięcznych spotkaniach. W uroczystościach i spotkaniach jest osobą reprezentującą Stowarzyszenie Cichych Pracowników Krzyża. We wniosku o przyznanie nagrody czytamy: „Pomimo swojej trudnej sytuacji życiowej zachowała pogodę ducha. Pomimo trudności związanych z jej niepełnosprawnością potrafi motywować do działań apostolskich”.

Stanisława Tłuczek Nowa Sól Swoją pracę jako wolontariusz rozpoczęła w 1991 roku przy parafii św. Józefa Rzemieślnika w Nowej Soli. Z chwilą utworzenia w 1997 roku nowosolskiej sekcji Caritas pani Stanisława została powołana na stanowisko jej kierownika. W ramach prac sekcji prowadzono: Punkt Apteczny, Magazyn Odzieżowy, zbiórki żywności, domową opiekę hospicyjną, pomoc osobom starszym i samotnym. Z chwilą rozwiązania sekcji Caritas w Nowej Soli i powołania Magazynu Pomocy Żywnościowej i Rzeczowej została jego kierownikiem. We wniosku czytamy: „Jej niezwykła wrażliwość na potrzeby osób starszych, chorych i samotnych oraz głęboka empatia nie pozwalają jej przejść obojętnie wobec osób potrzebujących pomocy”.

Ludmiła Zając Gorzów Wlkp. Prowadzi wiele istotnych akcji na rzecz dzieci i potrzebujących. Od 2005 roku jest kierownikiem świetlicy prowadzonej przez Stowarzyszenie Pomocy Bliźniemu im. Brata Krystyna. Wokół niej jest zawsze duże grono wolontariuszy, zarówno młodzieży, jak i dorosłych. Wraz z nimi przeprowadziła szereg akcji, m.in.: śniadania wielkanocne, jasełka, wigilie świetlicowe. Od 15 lat jest współorganizatorem wypoczynku letniego dla dzieci i młodzieży z rodzin ubogich. Jest też wolontariuszem Parafialnego Zespołu Caritas w parafii Chrystusa Króla w Gorzowie. Działalność wolontaryjną łączy z pracą katechety. We wniosku o przyznanie nagrody czytamy: „Bezgraniczne i bezinteresowne oddanie pani Ludmiły w pracy charytatywnej i ewangelizacyjnej nie może być niezauważone w czasach, w których zanika nadzieja”.

Kategoria: darczyńcy

Fundacja „Polska Miedź” Fundacja niejednokrotnie wspierała działalność prowadzoną przez Cichych Pracowników Krzyża w Głogowie. Otrzymane wsparcie to m.in. adaptacja sali gimnastycznej dla niepełnosprawnych, dofinansowanie organizacji Olimpiady Osób Niepełnosprawnych „VICTORIA”, sfinansowanie zakupu sprzętu rehabilitacyjnego, zakup samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych, dofinansowanie organizacji jubileuszowej Diecezjalnej Pielgrzymki Osób Chorych i Niepełnosprawnych do Rokitna. Ogólna wartość przekazanej pomocy to ponad 170 000 zł. We wniosku o przyznanie nagrody czytamy: „Podejmowane inicjatywy, dzięki poparciu ze strony fundacji mogą być realizowane w szerszym zakresie i obejmować swoim zasięgiem coraz większą liczbę osób potrzebujących pomocy”.

Kategoria: organizacje samorządowe i inne

Zakład Karny w Głogowie Dzięki przychylności dyrekcji Zakładu Karnego w Głogowie osadzeni wykonują prace wolontaryjne na rzecz domu Cichych Pracowników Krzyża w Głogowie, np. gospodarczo-porządkowe, ogrodnicze i budowlane. Niektórzy z osadzonych oddelegowani są do pomocy osobom niepełnosprawnym. Praca wykonywana przez osadzonych sprzyja ich resocjalizacji i ułatwia powrót do społeczeństwa. Dzięki otwartości władz Zakładu Karnego możliwe jest dotarcie do osadzonych, pomaganie im w wewnętrznej przemianie. We wniosku o przyznanie nagrody czytamy: „Kilkuletnie doświadczenie współpracy z Zakładem Karnym w Głogowie, jak również bezpośredni kontakt z osadzonymi sprawiają, że niektórzy z nich przechodzą wewnętrzną przemianę, a przynajmniej odradzają się ludzkie uczucia”.