Głupi Jasiu

Nie wiedział, że dyskretnie obserwuję go zza lekko uchylonych drzwi. Nagle położył się krzyżem na ziemi i zaczął szeptać: „Panie zmiłuj się nade mną,. Wysłuchaj mnie. Widzisz, że jestem robakiem”.

Dzisiejsze czytanie kłuje. Nikt nie chce być „głupim w oczach świata”, „niemocnym” ani tym bardziej „wzgardzonym”. Nie chcemy być tym, „co nie jest”... a zatem, w konsekwencji, nie chcemy być wybrańcami Najwyższego…

Każdy znak z zewnątrz przypominający o naszej słabości traktujemy jako atak. Jak w anegdocie. Pewien pastor modlił się półgłosem: „Panie, wysłuchaj mnie, bo jestem wielką świnią”. Nagle podszedł do niego jakiś facet, położył swe ogromne łapy na głowie duchownego i szepnął: „Tak, Panie, wysłuchaj go, bo jest wielką świnią”. – Kto???? Ja???? – ryknął oburzony pastor – A kim pan jest by ubliżać mi w ten sposób?

Łaska pokory nie spłynie na nas przy dźwiękach fugi Bacha. Niestety.

Poznałem osobę, która w czasie modlitwy głośno prosiła o łaskę pokory. Po pól roku, gdy rozsypało się jej małżeństwo, poczuła się zdradzona, opuszczona i nieprawdopodobnie samotna pomyślała, że była to jednak trochę samobójcza modlitwa. Spokorniała.

Bezbronny, nieporadny Jan Vianney (przyjmował rocznie 30 tysięcy penitentów!) był świetnym spowiednikiem, bo… sam obawiał się o własne zbawienie.

– Święty Jan od Krzyża leżał krzyżem w kościele nie dlatego, że wypił kawkę, wypalił papieroska i powiedział: No tak, to już jest ten moment, w którym się położę – opowiadał mi Michal Lorenc, kompozytor – Jakaś siła przygniotła go tak, że nie było innej pozycji, w której mógłby się odnaleźć. Tylko w krzyżu, tylko na ziemi. Nie w ramach ćwiczeń jogi i relaksu.