Msza święta i Procesja Współcierpienia z bazyliki do „Domku” Matki Bożej rozpoczną 12 sierpnia tygodniowy, tradycyjny odpust ku czci Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Aby wziąć udział w tym wydarzeniu, do sanktuarium pasyjno-maryjnego ściągają co roku tysiące pielgrzymów z całej Polski i zagranicy. W procesjach „Pogrzebu Matki Bożej” oraz „Wniebowzięcia i Triumfu Matki Bożej” uczestniczy zazwyczaj około 100 tys. wiernych. Główna uroczystość Wniebowzięcia odbywa się w Kalwarii Zebrzydowskiej w niedzielę po 15 sierpnia.
W poniedziałek, 13 sierpnia, w uroczystość Matki Bożej Kalwaryjskiej, przedpołudniową odpustową Mszę św. koncelebrować będą kapłani z dekanatu kalwaryjskiego i okolicznych parafii. Tego dnia wierni modlić się będą w intencji chorych i cierpiących. Wieczorem zaplanowano także nabożeństwo fatimskie.
14 sierpnia od samego rana pielgrzymi będą modlić się w intencji rodzin, natomiast następnego dnia, w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, za ojczyznę. W czwartek, 16 sierpnia, zanoszone będą modlitwy w intencji Kościoła, papieża i prośby „o nowe powołania do służby Bożej w Kościele”. Wieczorną Mszę koncelebrować będą bernardyńscy misjonarze.
W piątek, 17 sierpnia, o godzinie 15.00 nieszpory przy kaplicy „Domku” Matki Bożej poprowadzi metropolita gdański abp Sławoj Leszek Głódź, który poprowadzi procesję „Pogrzebu Matki Bożej”. Zakończy ją Msza św. przy kościele „Grobu” Matki Bożej pod przewodnictwem metropolity krakowskiego, kard. Stanisława Dziwisza.
Sobota, 18 sierpnia, ma być „Dniem młodych”. Tego dnia kalwaryjscy pątnicy modlić się będą w intencji zmarłych dobrodziejów Kalwarii, duszpasterzy sanktuarium kalwaryjskiego i pielgrzymów. Przed południem odbędzie się Droga Krzyżowa dla młodzieży na dróżkach, a wieczorem nabożeństwo z udziałem młodzieży i procesja światła na wzgórzu Ukrzyżowania. Następnie zaś Msza św. pod przewodnictwem biskupa pomocniczego archidiecezji krakowskiej, Jana Szkodonia. Liturgię koncelebrować będą kapłani wyświęceni w tym roku. Na koniec zaplanowano program muzyczny w wykonaniu młodzieży franciszkańskiej.
Centralne uroczystości odpustowe celebrowane będą w niedzielę, 19 sierpnia. O godz. 6.30 odprawiona zostanie Msza św. przy kościele „Grobu” Matki Bożej w intencji pielgrzymów kalwaryjskich, a około godz. 7.30 wyruszy procesja „Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”. Mszy św. pontyfikalnej przy ołtarzu polowym o godz. 11.00 przewodniczyć będzie kard. Stanisław Dziwisz. Wieczorem odbędą się nieszpory i procesja z figurą Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej po placu Rajskim.
Sanktuarium pasyjno-maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej jest najstarszą i największą w Polsce kalwarią. Jej nazwa pochodzi od nazwiska założyciela – wojewody krakowskiego, Mikołaja Zebrzydowskiego.
W 1641 r. bernardyni otrzymali obraz Matki Bożej Płaczącej, podarowany przez Stanisława z Brzezia Paszkowskiego. Obraz ten na polecenie biskupa krakowskiego Jakuba Zadzika przeniesiono z kościoła do zakrystii, gdzie miał pozostawać do czasu wyjaśnienia jego cudownego charakteru. Piętnaście lat później władze kościelne uznały obraz Matki Bożej Płaczącej za łaskami słynący i zezwoliły na oddawanie mu publicznej czci i umieszczenie ponownie w kościele głównym. Koronacji obrazu dokonał 15 sierpnia 1887 r. biskup krakowski Albin Dunajewski.
Kalwaria Zebrzydowska była ulubionym miejscem modlitwy bł. Jana Pawła II. Od najmłodszych lat Karol Wojtyła przybywał tu ze swoim ojcem z pobliskich Wadowic. Pielgrzymował również jako kapłan i arcybiskup, a także dwukrotnie (w 1979 i 2002 r.) jako papież.
1 grudnia 1999 roku sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej zostało wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Natury UNESCO. Eksperci docenili walory krajobrazowe, kulturowe, artystyczne i kultowe tego miejsca: znakomite usytuowanie między górą Żar i Lanckoroną, niespotykane bogactwo architektoniczne oraz trwająca tutaj nieprzerwanie od pokoleń tradycja misteryjna.
Rocznie przybywa do Kalwarii Zebrzydowskiej ponad milion pielgrzymów z kraju i zagranicy.
Piotr Sikora o odzyskaniu tożsamości, którą Kościół przez wieki stracił.