Zmalała liczba kardynałów-elektorów

11 maja 2000 Jan Paweł II mianował go arcybiskupem metropolitą Nowego Jorku, a na konsystorzu 21 lutego 2001 obdarzył go godnością kardynalską. Również na tym urzędzie dał się poznać jako prężny i mądry organizator życia kościelnego w swej archidiecezji. W tym czasie liczba zarejestrowanych parafian wzrosła o ponad 200 tys., a liczba uczniów katolickich szkół podstawowych i średnich zwiększyła się o ok. 15,4 tys. Pismo archidiecezjalne stało się największym pismem kościelnym w USA. W 2006 uruchomił satelitarny radiowy całodobowy program katolicki. W kwietniu 2008 gościł w swej archidiecezji Benedykta XVI.

Pełnił też wiele ważnych funkcji w episkopacie swego kraju, np. w komisjach ds. nauk i wartości ludzkich, prawa kanonicznego, opieki społecznej itp. Jako kardynał był m.in. jednym z relatorów generalnych X Synodu Biskupów nt. posługi biskupiej w Kościele i członkiem, szeregu urzędów kurialnych. W dniach 18-19 kwietnia 2005 wziął udział w konklawe, które wybrało obecnego papieża – Benedykta XVI. 23 lutego 2009 ustąpił z urzędu metropolity nowojorskiego.

Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 212 członków, z których 89 ma 80 i więcej lat, w tym 4 mianowanych przez Pawła VI, 69 – przez Jana Pawła II i 16 – przez Benedykta XVI. Wśród 123 purpuratów, mających jeszcze prawa wyborcze, 60 mianował Jan Paweł II, a 63 – Benedykt XVI. Najstarszymi kardynałami są dwaj Włosi: Ersilio Tonini, ur. 20 lipca 1914 i Fiorenzo Angelini, ur. 1 sierpnia 1916, a najmłodszymi – Rainer Maria Woelki z Niemiec, ur. 18 sierpnia 1956 i Willem Eijk z Holandii, ur.22 czerwca 1953. Najdłuższy staż kardynalski ma Brazylijczyk Eugênio de Araújo Sales (ur. 8 XI 1921), kreowany kardynałem 28 czerwca 1969.