Do aktywnego świadczenia wiary i łaski oraz do bycia wiarygodnymi świadkami dla Kościoła i dla współczesnego świata zachęcił papież zakonników i zakonnice z okazji przypadającego dziś Dnia Życia Konsekrowanego. Benedykt XVI spotkał się z nimi w bazylice watykańskiej podczas nieszporów święta Ofiarowania Pańskiego.
Odnosząc się do dzisiejszej uroczystości liturgicznej Ojciec Święty podkreślił jej umiejscowienie w ramach historycznych i wskazał na wymiar dziękczynienia za „dar Światła, które zabłysło w ciemnościach i przeszkodziło w ich zwycięstwie: dar Chrystusa Pana, światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Izraela”. Zaznaczył, że w święcie tym obchodzimy tajemnicę konsekracji: konsekracji Chrystusa, konsekracji Maryi, konsekracji wszystkich tych, którzy podejmują naśladowanie Jezusa ze względu na umiłowanie Królestwa Bożego. Benedykt XVI przypomniał, że Światowy Dzień Życia Konsekrowanego ustanowił bł. Jan Paweł II i był on obchodzony po raz pierwszy w 1997 r. Ma on stanowić dziękczynienie Bogu za dar życia konsekrowanego, przyczynić się do krzewienia znajomości i szacunku dla życia konsekrowanego w Kościele oraz okazją do ponowienia przez zakonnice i zakonników swoich postanowień.
Papież odniósł się także do mającego się rozpocząć 11 października b.r. Rok Wiary. Powinien on przyczynić się do pogłębienia relacji zakonnic i zakonników z Bogiem. „Ta głęboka bliskość Pana, która powinna być elementem priorytetowym i charakterystycznym waszego życia, przywiedzie was do odnowionej z Nim więzi i będzie miała pozytywny wpływ na waszą szczególną obecność i formę apostolatu pośród Ludu Bożego, poprzez wkład waszych charyzmatów, w wierności Magisterium, abyście byli świadkami wiary i łaski, wiarygodnymi świadkami dla Kościoła i dla współczesnego świata” – stwierdził Benedykt XVI. Jednocześnie złożył życzenia wszelkiego dobra na drodze rozwoju rodzin zakonnych, drodze formacji oraz ich apostolatu.
Oto polski tekst papieskiej homilii:
Drodzy bracia i siostry,
Święto Ofiarowania Pańskiego, obchodzone czterdzieści dni po Narodzinach Jezusa, ukazuje nam Maryję i Józefa, którzy - posłuszni Prawu Mojżeszowemu - udają się do świątyni w Jerozolimie, by ofiarować swe dziecko jako pierworodnego syna (por Łk 2, 22-24) Panu i wykupić Go przez złożenie ofiary. Jest to jeden z przypadków, w którym czas liturgiczny odzwierciedla czas historyczny, gdyż dziś mija równo czterdzieści dni od uroczystości Bożego Narodzenia. W dzisiejszym święcie jest podejmowany i kontynuowany temat Chrystusa-Światła, którym odznaczał się cykl świąt Bożego Narodzenia i którego uwieńczeniem była uroczystość Objawienia Pańskiego.
Rytualny gest rodziców Pana Jezusa, dokonujący się w stylu pokornego ukrycia, charakteryzującym Wcielenie Syna Bożego, spotyka się ze szczególnym przyjęciem ze strony starca Symeona i prorokini Anny. Idąc za natchnieniu Bożym rozpoznają oni w tym dziecku Mesjasza zapowiadanego przez proroków. W spotkaniu między starcem Symeonem a Maryją, młodą matką, łączą się ze sobą w zadziwiający sposób Stary i Nowy Testament w dziękczynieniu za dar Światła, które zabłysło w ciemnościach i przeszkodziło im w ich zwycięstwie: Chrystusa Pana, światło na oświecenie pogan i chwałę Jego ludu - Izraela (por. Łk 2, 32).
W dniu, w którym Kościół wspomina ofiarowanie Jezusa w świątyni, obchodzony jest Dzień Życia Konsekrowanego. Rzeczywiście epizod ewangeliczny, do którego się odwołujemy, stanowi wymowny obraz darowania swego życia przez tych, którzy zostali powołani, by przedstawiać w Kościele i w świecie, za pośrednictwem rad ewangelicznych cechy charakterystyczne Jezusa, dziewiczego, ubogiego i posłusznego, Konsekrowanego Ojca. W dzisiejszym święcie obchodzimy dlatego tajemnicę konsekracji: konsekracji Chrystusa, konsekracji Maryi, konsekracji wszystkich tych, którzy podejmują naśladowanie Jezusa ze względu na umiłowanie Królestwa Bożego.
Nie było ono związane z zastąpieniem wcześniejszych świąt pogańskich, jak często się powtarza.
"Pośród zdziwienia ubogich i śpiewu aniołów niebo otwiera się na ziemi".
Świąteczne oświetlenie, muzyka i choinka zostały po raz kolejny odwołane przez wojnę.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.