Konsekrowani i wiarygodni

Zgodnie z intuicją błogosławionego Jana Pawła II, który po raz pierwszy w roku 1997 obchodził dzień poświęcony życiu konsekrowanemu, wyznaczane są jemu pewne szczególne cele. Przede wszystkim pragnie on odpowiedzieć na konieczność chwalenia i dziękczynienia Boga, za dar tego stanu życia, który należy do świętości Kościoła. Każdej osobie konsekrowanej jest dziś poświęcona modlitwa całej Wspólnoty, która dziękuje Bogu Ojcu, dawcy wszelkiego dobra, za dar tego powołania i z wiarą przyzywa go na nowo. Ponadto z tej okazji pragniemy coraz bardziej dowartościować świadectwo tych osób, które zdecydowały się, by naśladować Chrystusa poprzez praktykę rad ewangelicznych. Czyni się to poprzez krzewienie znajomości i szacunku dla życia konsekrowanego pośród Ludu Bożego. Wreszcie Dzień Życia Konsekrowanego pragnie być, szczególnie dla was, drodzy bracia i siostry, którzy przyjęliście ten stan życia w Kościele, cenną okazją do odnowienia postanowień i ożywienia uczuć, które inspirują darowanie samych siebie Panu. Pragniemy to dziś czynić. Jesteście wezwani, by każdego dnia waszego życia realizować to zobowiązanie.

Jak wiecie z okazji pięćdziesiątej rocznicy otwarcia II Soboru Watykańskiego ogłosiłem Rok wiary, który rozpocznie się w październiku bieżącego roku. Wszyscy wierni, ale zwłaszcza członkowie instytutów życia konsekrowanego przyjęli tę inicjatywę jako dar. Niech przeżywają oni Rok wiary jako czas sprzyjający wewnętrznej odnowie, której zawsze odczuwa się potrzebę, wraz z pogłębianiem istotnych wartości i wymogów swej konsekracji. W Roku wiary wy, którzy przyjęliście powołanie do bardziej bezpośredniego pójścia za Chrystusem przez profesję rad ewangelicznych, jesteście zaproszeni do jeszcze większego pogłębienia relacji z Bogiem. Rady ewangeliczne, przyjęte jako autentyczna reguła życia umacniają wiarę, nadzieję i miłość, które łączą z Bogiem. Ta głęboka bliskość Pana, która powinna być elementem priorytetowym i charakterystycznym waszego życia, przywiedzie was do odnowionej z Nim więzi i będzie miała pozytywny wpływ na waszą szczególną obecność i formę apostolatu pośród Ludu Bożego, poprzez wkład waszych charyzmatów, w wierności Magisterium, abyście byli świadkami wiary i łaski, wiarygodnymi świadkami dla Kościoła i dla współczesnego świata.

Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, za pomocą środków, jakie uzna za najbardziej stosowne, zaproponuje wskazania i dołoży starań, aby ten Rok wiary stanowił dla was wszystkich rok odnowy i wierności, tak aby wszystkie osoby konsekrowane entuzjastycznie angażowały się w nową ewangelizację. Kierując serdeczne pozdrawia do prefekta Kongregacji, abp João Braz de Aviz – którego zaliczyłem do grona osób, które włączę do kolegium kardynalskiego podczas najbliższego konsystorza - chętnie korzystam z tej radosnej okazji, aby podziękować jemu i jego współpracownikom za cenną służbę świadczoną Stolicy Apostolskiej i całemu Kościołowi.

Drodzy bracia i siostry, dziękują również każdemu z was za to, że zechcieliście uczestniczyć w tej liturgii, która także dzięki waszej obecności, wyróżnia się wyjątkową atmosferę pobożności i skupienia. Życzę wszelkiego dobra drodze rozwoju waszych rodzin zakonnych, drodze formacji oraz waszego apostolatu. Niech Dziewica Maryja, uczennica, służebnica i matka Pana wyprasza u Pana Jezusa aby: „ci, którzy otrzymali dar naśladowania Go przez swą konsekrację, umieli o Nim świadczyć swoim przemienionym życiem, podążając radośnie, wraz ze wszystkimi innymi braćmi i siostrami, ku niebieskiej ojczyźnie i ku światłu, które nie zna zmierzchu”(Jan Paweł II, Posynodalna adhortacja apost. Vita Consacrata, 112).