1 kwietnia 2005 roku. Pierwszy piątek miesiąca. Kardynał Ratzinger odwiedza Jana Pawła II. Ma świadomość, że to ich ostatnie spotkanie. Milczącego papieża prosi o błogosławieństwo. Chwilę później udaje się do Subiaco. Wygłasza tam referat „Europa Benedykta w kryzysie kultur”. Pretekstem jego wystąpienia jest tocząca się dyskusja na temat umieszczenia w preambule tzw. konstytucji europejskiej odniesienia do Boga (invocatio Dei). Nazajutrz – 2 kwietnia 2005 roku – odchodzi nieodżałowany Jan Paweł II. Po bardzo krótkim konklawe kard. Ratzinger zostaje 265. papieżem w historii Kościoła. Nie wybiera – jak niektórzy przypuszczali – imion Jan Paweł (III), lecz Benedykt.