Kościół wzbogaca się o nowych świętych

Wenezuelski lekarz-opiekun ubogich

Józef Grzegorz Hernández (1864-1919) urodził się w 1864 r. w Isnotu w Andach. Był pierwszym z siedmiorga dzieci Maríi Hernándeza Manzanedi i Josefy Antoniny Cisneros Mansilla. W wieku 13 lat udał się do Caracas, gdzie rozpoczął naukę w Colegio Villegas, jednej z najbardziej prestiżowych szkół w ówczesnej Wenezueli. Po jej ukończeniu rozpoczął studia medyczne, które ukończył w 1889 r. Następnie kontynuował studia w Paryżu. Po powrocie do Wenezueli został czołowym lekarzem w szpitalu Hospital José María Vargas.

W latach 1891–1916 Hernández poświęcił się nauczaniu, medycynie. Dwukrotnie próbował rozpocząć studia przygotowujące do kapłaństwa, ale ostatecznie stanął mu na przeszkodzie jego słaby stan zdrowia. W 1908 r. przez dziesięć miesięcy studiował w klasztorze w Lukce we Włoszech. W 1913 r., podejmując kolejną próbę, zapisał się do Papieskiego Kolegium Latynoamerykańskiego w Rzymie, ale ponownie problemy zdrowotne zmusiły go do powrotu do Wenezueli. Hernández leczył ubogich za darmo, a nawet kupował im leki za własne pieniądze.

Wraz z nadejściem w 1918 r. wysoce zaraźliwej grypy hiszpanki w Wenezueli, Hernández leczył pacjentów w Caracas, którzy się nią zarazili. Zmarł w 1919 r. po potrąceniu przez kierowcę. Jego główne relikwie są czczone w kościele Matki Bożej Gromnicznej w Caracas.

19 czerwca 2020 r. papież Franciszek zatwierdził dekret o heroiczności jego cnót, co otworzyło drogę do jego beatyfikacji, która odbyła się 30 kwietnia 2021 r. 24 lutego 2025 r. papież Franciszek podpisał dekret uznający cud za jego wstawiennictwem, co otworzyło drogę do jego kanonizacji.