Kościół na Reunionie żywy i młody, spragniony Pana Boga

„Można zobaczyć inny Kościół i doświadczyć tego, że ludzie szanują księdza, że potrzebują księdza, że są w stanie maksymalnie wykorzystać księdza do sakramentów, do posługi, do rozmów, do spotkań” - opowiedział ks. Stanisław.

„Jeśli chodzi o kuchnię, pomimo tego, że zatrudniam kucharkę, bo jest nas kilku księży, to sam sobie robię jedzenie i skromnie, ale wystarczająco… Można dać sobie radę” - podkreślił ks. Świerk.

Jak zaznaczył rozmówca Polskifr.fr, „klimat jest łagodniejszy niż w Polsce. Łatwo jest przeżyć przez to, że nie ma śniegu, czyli się nie marznie. Latem 33-36 stopni przez pięć miesięcy, zimą, te trzy miesiące jest zimniej, od 20 do 26 stopni, czyli mało różnic temperatur, ale da radę odpocząć od upałów”. „Atrakcji nie brakuje. Jak się dobrze zorganizuje, to w przerwie obiadowej można wyjść na 10-15 minut nad morze, wykąpać się i wrócić z powrotem” - dodał.

Ks. Stanisław zaznaczył, że choć dla Francuzów mieszkających na Reunionie wody oblewające Reunion ze wszystkich stron są morzem, to oficjalnie jest to oczywiście Ocean Indyjski. „Do tego są przepiękne góry. Mam dojazdową wioskę, taka zapadlina górska. Trzy godziny dojazdu, dwie godziny marszu przez góry. To też aktywny odpoczynek, jednocześnie posługa. Przepiękne góry, gdzie zawsze można wyjechać, zostawić parafię, odpocząć na dniu wolnym” - zrelacjonował polski ksiądz pracujący na wyspie.

Ks. Stanisław Świerk pochodzi z diecezji świdnickiej. Pracuje jako proboszcz parafii św. Piotra i Pawła w Saint-Pierre na Reunionie. Wcześniej 7 lat pracował z drugiej strony wyspy, w górach, w najbardziej „zapadłej parafii we Francji, gdzie jest najwięcej deszczu przez cały rok”.