Leczenie ran – więcej niż program duszpasterski

Ponadto myślę, że może należy wyświęcać już sprawdzonych dorosłych mężczyzn, których małżeństwa są przykładem. Jestem też zdania że na księży należałoby wyświecać mężczyzn około 35 roku życia. Wiem, rodzi to różne problemy, ale takie osoby przeszły już pewną szkołę życia i mają swoje doświadczenia. Uważam, że tacy mężczyźni wiedzą już czego chcą od życia. Może też są bardziej odporni na różne zniekształcania obrazu kapłana, które pojawiają się we współczesnym społeczeństwie.
W dzisiejszych czasach celibat jest ogromnym wyzwaniem i kto wybiera taką drogę to musi doświadczyć szczególnej Bożej łaski. Zawsze istnieje potrzeba dobrych księży, tak żonatych, jak i bezżennych. I przede wszystkim o to powinniśmy zadbać. Zadbać o ich odpowiednią formację.

Na koniec zapytam o to jak pomóc utrwalić pokój na Ziemi. Coraz częściej można bowiem usłyszeć takie oto wstrząsające wyznanie. - Wiem, że wieczność do mnie nie należy, dlatego chcę mieć teraźniejszość. Zauważmy, że tego nie mówi ateista.

Myślę, że utrata autorytetu Pana Boga powoduje, że tracimy perspektywę życia wiecznego. Nie rozumiemy jego sensu, i dlaczego mamy do niego dążyć. Wszystko sprowadzamy do tu i teraz. Opanowuje nas teraźniejszość bez perspektywy życia wiecznego. Zachowujemy się egoistycznie, zamiast budować z myślą o przyszłości niszczymy nasze codzienne relacje. Nie odnawiamy, nie budujemy a szybko zamieniamy jak nam coś się znudzi i przez to ranimy innych.

Pokój na Ziemi będziemy budować jak dostrzeżemy, że nad nami jest Pan Bóg i Jego nauczanie. Bóg który przynosi prawdziwy pokój. Tylko z Jego pośrednictwem możemy osiągnąć pokój na Ziemi. Zatem, jak dotrzeć z nauką

Chrystusa do ludzi? To jest wyzwanie dla nas ludzi wierzących, dla wszystkich chrześcijan. Budować wspólnotę między nami i dawać w ten sposób świadectwo, że nauka w Jezusa Chrystusa nas łączy, i że pragniemy pokoju tak jak Chrystus naucza: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; daję wam nie tak, jak daje świat. Niech się nie trwoży wasze serce ani się nie lęka.”(J.14,27) .

Dziękuję za rozmowę.