Możemy się uczyć od małych Kościołów

Cztery kraje na dwóch kontynentach, w sumie prawie 40 tysięcy kilometrów do pokonania. Przed Papieżem najdłuższa wizyta apostolska, podczas której w dn. 2-13 września odwiedzi Indonezję, Papuę Nową Gwineę, Timor Wschodni i Singapur. To jest papieski „akt posłuszeństwa wobec misji” – komentuje tę wizytę kard. Luis Antonio Gokim Tagle, proprefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji w rozmowie z agencją Fides.

Kard. Tagle podkreśla, że podróż Następcy Piotra do małych Kościołów jest ważna dla całego Kościoła powszechnego i może być interesująca dla wszystkich, którym zależy na pokoju na świecie.

W krajach odwiedzanych przez Papieża wspólnoty chrześcijańskie są prawie wszędzie mniejszością. „Pewien proboszcz w Nepalu powiedział mi, że terytorium jego parafii jest wielkości jednej trzeciej Włoch: ma tylko pięciu parafian rozproszonych na tym wielkim terytorium. Mamy rok 2024, ale kontekst i doświadczenie przypominają Dzieje Apostolskie. A małe Kościoły na Wschodzie mogą nas uczyć” – relacjonuje proprefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji.

Indonezja
Pierwszym przystankiem papieskiej podróży jest Indonezja, kraj o największej populacji muzułmanów na świecie liczącej ok. 260 milionów. Indonezja jest państwem, w którym istnieje ogromna różnorodność kulturowa, językowa, gospodarcza i społeczna. Jest to również kraj o największej liczbie muzułmanów na świecie. „Mam nadzieję, że wizyta Papieża nada nowy impuls braterstwu między wyznawcami różnych religii” – mówi kard. Tagle.

Dodaje, że ziemia, na której stoi Uniwersytet Katolicki, jest darem pierwszego prezydenta. Jest to „mocne przesłanie, aby pokazać, że w Indonezji wszyscy są akceptowani jako bracia i siostry” – podkreśla. 

Papua-Nowa Gwinea
„Kościół w Papui Nowej Gwinei jest młodym Kościołem, ale dał już Kościołowi powszechnemu męczennika, Petera To Rota, który był również katechistą. Papua Nowa Gwinea jest również krajem wielokulturowym, z różnymi plemionami, które czasami wchodzą ze sobą w konflikt. Jest to jednak kraj, w którym różnorodność może być atutem” – zaznacza Proprefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji.

Jeśli nie mamy uprzedzeń, to „nawet w kulturach plemiennych możemy znaleźć wartości ludzkie bliskie ideałom chrześcijańskim” – mówi kard Tagle. Dodaje, że w Papui Nowej Gwinei są miejsca, gdzie przyroda jest nieskazitelnie czysta. 

„W zeszłym roku byłem tam na konsekracji nowej katedry. Zapytałem biskupa o wodę, a on powiedział: „Możemy pić wodę z rzeki, jest zdatna do picia”. Dzięki plemiennej mądrości udało im się zachować harmonię z naturą i mogą pić bezpośrednio z rzeki. Coś, czego my w tak zwanych krajach rozwiniętych już nie mamy” – relacjonuje.

Timor Wschodni
Proprefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji podkreśla, że znaczące jest to, że Papież będzie w Indonezji, a następnie w Timorze Wschodnim. Są do dwa kraje, które były w stanie walki, a obecnie mają relacje pokojowe. Pokój jest kruchy, ale dzięki obu państwom wydaje się trwały. „Lokalne władze wspierają również związane z Kościołem działania edukacyjne. Wydaje mi się, że Kościół był jednym z punktów odniesienia dla ludności podczas wojny o niepodległość. Mieszkańcy Timoru Wschodniego mówią, że wiara w Chrystusa podtrzymywała ich przez lata walki o niepodległość” – zaznacza.

Singapur
„Jest to jeden z najbogatszych krajów na świecie i zadziwiające jest obserwować ludzi, którzy osiągnęli taki poziom profesjonalizmu i zaawansowania technologicznego w ciągu kilku lat, przy ograniczonych zasobach, również dzięki poczuciu dyscypliny” – mówi kard. Tagle w rozmowie z agencją Fides. Zaznacza, że „Rząd Singapuru gwarantuje wszystkim społecznościom wierzących wolność i chroni je przed atakami i aktami braku szacunku. Przestępstwa przeciwko religii są surowo karane. Ludzie żyją bezpiecznie, podobnie jak turyści”. 

Kwestia wolności religijnej
„Dwa lata temu opublikowano badania na temat wolności religijnej. Wynikało z niego jasno: w krajach, w których dochodziło do zastraszania i prześladowań, liczba chrztów rosła. Tam, gdzie istnieje realna możliwość męczeństwa, wiara się rozprzestrzenia. I nawet ci, którzy nie są wierzący, zadają sobie pytanie: ale skąd bierze się ta cała siła, która prowadzi ich do ofiarowania swojego życia? To Ewangelia w praktyce” – podsumowuje proprefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji.