Komisja Duszpasterstwa KEP pracuje na instrukcją o przygotowaniu rodziców i chrzestnych

W czwartek zakończyło się w Głębinowie w diecezji opolskiej dwudniowe posiedzenie Komisji Duszpasterstwa KEP pod przewodnictwem bp. Andrzeja Czai.

W komunikacie przekazanym PAP poinformowano o pracach nad stanowiskiem komisji duszpasterstwa KEP w sprawie troski o zachowanie świątecznego charakteru niedzieli.

Zapowiedziano, że zostanie także wydana nowa instrukcja duszpasterska o przygotowaniu rodziców i chrzestnych i o udzielaniu chrztu św. dzieciom.

"W dyskusji zwrócono uwagę m.in. na potrzebę bardziej wnikliwego rozeznawania poszczególnych sytuacji kandydatów na rodziców chrzestnych oraz warunki i okoliczności decyzji o udzieleniu dziecku sakramentu chrztu świętego" - czytamy w komunikacie.

Kościoły w Polsce 23 stycznia 2001 r. podpisały w Warszawie wspólną deklarację o wzajemnym uznaniu chrztu. Sygnatariuszami było sześć Kościołów członkowskich Polskiej Rady Ekumenicznej: Kościół Ewangelicko-Augsburski, Kościół Ewangelicko-Metodystyczny, Kościół Ewangelicko-Reformowany, Kościół Polskokatolicki, Kościół Starokatolicki Mariawitów, Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny oraz Kościół katolicki (zarówno obrządku łacińskiego, czyli rzymskokatolicki, jak i ukraińsko-bizantyjskiego, czyli greckokatolicki).

W przypadku konwersji, czyli zmiany wyznania w obrębie religii chrześcijańskiej lub przejścia z innej religii na chrześcijaństwo, jeśli osoba została ważnie ochrzczona w innym Kościele, wówczas jej włączenie do wspólnoty Kościoła katolickiego powinno zostać poprzedzone rocznym katechumenatem.

Według Kodeks prawa kanonicznego odpowiedzialnym za przygotowanie osoby do konwersji jest proboszcz miejsca zamieszkania tej osoby. Może on również skierować ją do archidiecezjalnego ośrodka katechumenalnego - wskazuje kodeks.

W dokumencie zaznaczono, że "konwersji dokonuje się po uzyskaniu na to pisemnej zgody kurii metropolitalnej".

Niezniszczalny charakter chrztu oznacza również, że nie wymazuje go formalny akt apostazji. Zgodnie z obowiązującym w Kościele katolickim prawem "odstępca od wiary popełnia grzech ciężki, a ponadto, mocą samego prawa, zaciąga karę ekskomuniki (latae sententiae), która pozbawia go możliwości korzystania z sakramentów św. oraz prawa do katolickiego pogrzebu i mszy św. pogrzebowej".

W dekrecie ogólnym Konferencji Episkopatu Polski w sprawie wystąpień z Kościoła oraz powrotu do wspólnoty Kościoła wskazano, że jeśli apostata chciałby powrócić do Kościoła katolickiego, wówczas powinien zgłosić się do proboszcza i złożyć pisemną prośbę, która powinna zawierać dane: personalne, dotyczące daty i parafii chrztu, daty i miejsca, w którym zostało złożone oświadczenie woli o wystąpieniu z Kościoła, informacje o okolicznościach i motywacjach wystąpienia z Kościoła oraz pragnienie powrotu do pełnej wspólnoty z nim.

W dekrecie czytamy, że kiedy proboszcz uzna, iż osoba jest gotowa do powrotu do życia sakramentalnego, zwraca się w jej imieniu do miejscowego biskupa, ponieważ tylko on może wiernego uwolnić od ekskomuniki.

Po powrocie osoby do wspólnoty Kościoła w księdze ochrzczonych jest adnotacja: "Dnia powrócił(a) do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim".

"Na skruszonego odstępcę ordynariusz miejsca może nałożyć odpowiednią pokutę" - wskazuje dekret.