Życzymy naszym Czytelnikom...

Przejmujący ten fragment z Izajasza, który czytany jest w noc Bożego Narodzenia

Naród kroczący w ciemnościach
ujrzał światłość wielką;
nad mieszkańcami kraju mroków
światło zabłysło.

(...) Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo
i drążek na jego ramieniu,
pręt jego ciemięzcy
jak w dniu porażki Madianitów.
(*pominięty wiersz 4)
Albowiem Dziecię nam się narodziło,
Syn został nam dany,
na Jego barkach spoczęła władza.
Nazwano Go imieniem:
Przedziwny Doradca, Bóg Mocny,
Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.
Wielkie będzie Jego panowanie
w pokoju bez granic (...)

Znacznie bardziej przejmujący staje się jednak, gdy przeczytać go w kontekście wydarzeń, do których się donosił: upadek Izraela (północnej części dawnego państwa Dawida). A wraz z nim głód, śmierć i zniszczenie;  maszerujące przez kraj obce wojska, pewnie dopuszczające się grabieży gwałtów, mordów...

Mówiąc o położeniu mieszkańców tego kraju Izajasz napisał

A będzie się on (człowiek wypędzony z domu rzez wojnę) błąkał w kraju uciśniony i wygłodzony;
a kiedy zazna głodu i wpadnie we wściekłość,
zacznie przeklinać swego króla i swego Boga;
podniesie oczy w górę,
potem popatrzy na ziemię:
a oto tylko utrapienie i ciemności,
i przygniatająca noc!

I w tym kontekście Izajasz zapowiada

Ale mrok będzie rozpędzony. Bo nie zawsze będzie miał ciemności
ten kraj, który cierpi ucisk.

I doda, mówiąc o mieszkańcach Izraela:  

W dawniejszych czasach upokorzył Pan
krainę Zabulona i krainę Neftalego,
za to w przyszłości chwałą okryje drogę do morza,
wiodącą przez Jordan, krainę pogańską.

I w tym momencie rozpoczyna się czytane w noc Bożego Narodzenia proroctwo o mającym nadejść Księciu Pokoju...

Pominięto w nim zresztą  wiersz czwarty.  Jest w niektórych rękopisach, znaleźć go można w Biblii Tysiąclecia, ale widać nie było go w wydaniu, które posłużyło jako podstawa do opracowania lekcjonarza:

Bo każdy but pieszego żołnierza,
każdy płaszcz zbroczony krwią,
pójdą na spalenie, na pastwę ognia.

Bardzo mocne w kontekście tego, co przeżywali ci, o których prorokował Izajasz...

Przeżywamy uroczystość Bożego Narodzenia. Życzymy Wam wszystkim, drodzy Czytelnicy, by Jezus Chrystus, Boży Syn, Zbawiciel, zawsze opromieniał Was swoim światłem; byście wśród niepokojów tego świata  w sercach zawsze mieli Jego pokój.

W tych godzinach zwracamy się jednak szczególnie mocno z życzeniami do tych, którzy cierpiąc różnoraki ucisk „podnoszą  oczy w górę,  potem patrzą na ziemię” i widzą „tylko utrapienie i ciemności i przygniatającą noc”.

Nie bójcie się, Bóg o Was pamięta! Ta noc kiedyś minie! „Każdy but pieszego żołnierza, każdy płaszcz zbroczony krwią, pójdą na spalenie, na pastwę ognia”. Do was, dziś upokorzonych i złamanych, do „ziemi Zabulona, Neftalego”, którą, zdawało się, nawet  Bóg opuścił, wcześniej czy później zawita książę Pokoju. I wielkie będzie Jego Panowanie w pokoju bez granic....