Ponad 1500 osób z niepełnosprawnością na ŚDM w Lizbonie

– Inkluzywność jest jednym z wielkich filarów tej edycji ŚDM, która stara się pozostawić po sobie spuściznę w zakresie dostępności na następne ŚDM – podkreślają organizatorzy następnego spotkania. Odpowiedzialna za tę dziedzinę w portugalskim komitecie organizacyjnym Carmo Diniz zapewnia, że miejsca spotkań przestrzenie były „z wielką starannością przygotowywane, aby były dostępne dla wszystkich”, zarówno gdy chodzi o miejsca wydarzeń centralnych, jak też Festiwalu Młodych czy katechez Rise Up.

Śledź naszą relację: Lizbona 2023

Wszystkie informacje na ten temat zawarto w aplikacji ŚDM Lizbona 2023, aby było wiadomo, które miejsca są dostępne dla niepełnosprawnych. – Naszym pragnieniem jest, aby przybyli. Aby wszyscy, którzy czują się wezwani i chcą przyjechać do Lizbony, przyjechali bez zastanawiania się, czy nasze miasto i nasz kraj są dla nich dostępne – zapewniała Carmo Diniz jeszcze przed rozpoczęciem spotkania.

Podczas centralnych wydarzeń ŚDM przygotowano specjalną strefę, łatwo dostępną dla osób o ograniczonej sprawności ruchowej. Wolontariusze w tej strefie zostali przeszkoleni w dziedzinie opieki nad takimi osobami. Ponadto na ekranach pojawiają się tłumacze międzynarodowego języka migowego, dzięki czemu osoby głuche mogą w pełni uczestniczyć w wydarzeniach. Również w Parku Pojednania możliwa była spowiedź w portugalskim, hiszpańskim, angielskim, włoskim i międzynarodowym języku migowym.

Do chóru ŚDM dołączyły osoby głuche, promując „integrację słyszących i niesłyszących”. Uczestnicy projektu Mãos que Cantam (Dłonie, które śpiewają) to chór złożony z sześciu osób głuchych pod dyrekcją Sérgio Peixoto, przy pomocy tłumaczki języka migowego Sofii Figueiredo. Przedstawia on choreograficznie pieśni w portugalskim języku migowym, wspierając tym samym włączenie osób głuchych w muzyczne elementy liturgii. „Zaczynaliśmy od zera, ponieważ istniała potrzeba zbudowania własnego języka muzycznego, aby kierować głuchoniemymi”, powiedział Peixoto.

Josenilson Araújo, brazylijski wolontariusz towarzyszący pielgrzymom mającym problemy z poruszaniem się podkreśla, że jego służba jest konkretnym aktem miłości. „To doświadczenie na ŚDM w Lizbonie różni się od innych, w czasie których mogłem pomagać, ponieważ teraz jestem w bezpośrednim kontakcie z tymi, którzy potrzebują pomocy przy zwykłym ustawieniu krzesła, napiciu się wody lub poproszeniu o podniesienie (...). Widzimy zaraźliwą radość nawet tych, którzy nic nie mówią, ale uśmiechają się, machają i zarażają tym wszystkich” – mówi Josenilson.

Z kolei niepełnosprawny Hiszpan, José Escobar z Sewilli podkreśla, że czuje się tu świetnie, gdyż wszystko jest tu „bardzo dobrze zorganizowane dla pielgrzymów o ograniczonej sprawności ruchowej”. Słuchając inkluzywnego nauczania Kościoła, poczuł się zainspirowany do udziału w ŚDM w Lizbonie. Zapamięta to „ekscytujące” doświadczenie, podczas którego przebywał, śpiewał i modlił się z ludźmi z różnych krajów.