Za darmo umarło?

Na początku wyjaśnienie: bardzo nie lubię tytułowego hasła. Drażni mnie. Od kiedy? Może od chwili, gdy odkryłem, że jestem zbawiony łaską, że jest Ktoś, kto spłacił mój dług i dzięki temu nie jestem Bogu niczego winien… Drażni mnie ono również z innego powodu. Najczęściej słyszałem je w kontekście służby i bezinteresownej pomocy. Przyznajmy: nie jesteśmy do niej przyzwyczajeni. Ludzie przychodzący do restauracji na dziesięć kolacji kursu Alpha do ostatniego spotkania z pewną dozą nieufności wyczekują kogoś, kto wyskoczy, by okazjonalnie opchnąć im samogotujące garnki. Czekają na jakiś podtekst, drugie dno, przypis małym druczkiem i nie mogą się nadziwić, że kilkadziesiąt osób tydzień w tydzień przygotowuje kurs, poświęcając im swój czas i wydając na niego pieniądze. Całkowicie bezinteresownie.