Afganistan: Chrześcijanie w kraju talibów

Misja „sui iuris”

Na początku obecnego stulecia sytuacja w państwie poprawiła się na tyle, że 16 maja 2002 św. Jan Paweł II mógł tam ustanowić oficjalnie stałą strukturę katolicką w postaci misji „sui iuris”, a więc najniższy szczebel organizacji kościelnej. Podlega ona bezpośrednio Stolicy Apostolskiej, konkretnie Kongregacji Ewangelizacji Narodów. Pierwszym przełożonym misji został ks. Giuseppe Moretti (ur. 10 listopada 1938), który w tym kraju pracował od 1990 r. Po jego ustąpieniu 1 listopada 2014 obecnie na czele jednostki stoi jego rodak ks. Giovanni Scalese (ur. 19 VIII 1955) – obaj są barnabitami.

Misja ma swoją siedzibę, tak jak tamta pierwsza placówka z 1933, na terenie ambasady Włoch w stolicy kraju, a miejscem posługi duchowej jest znajdująca się tam kaplica Najświętszej Maryi Panny Opatrzności Bożej. Wzniesiono ją w dniach 15 sierpnia-18 grudnia 1960, a poświęcił ją ówczesny pronuncjusz apostolski w Iranie abp Vittore Ugo Righi.

Dane z końca 2018 mówiły o 210 ochrzczonych, tworzących wspólnotę misji, wśród których pracowało 3 kapłanów, 3 braci i 6 sióstr zakonnych. W Afganistanie mieszka obecnie ponad 28,8 mln osób. Misja wydaje własne kwartalnik „Nasara” (Chrześcijanie). Ma również własny herb, który zaprojektował w styczniu 2018 Słowak Marek Sobola. Przedstawia on na niebieskiej tarczy złotą 8-ramienną gwiazdę-Słońce, a pod nią biały półksiężyc. Nad tarczą znajduje się oryginalny krzyż, zwany Krzyżem z Heratu, a brzegi tarczy są w kolorach flagi Afganistanu: czarnym, czerwonym i zielonym, pod nią autor umieścił szarfę z łacińskim napisem-hasłem misji „Orietur Stella” (Gwiazda powstaje).