Nie da się tego opisać, trzeba przeżyć

Na przełomie lipca i sierpnia młodzi z par. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mielcu i z Żabna wzięli udział w rekolekcjach w kajakach, by płynąć Czarną Hańczą uczcić 100. rocznicę urodzin św. Jana Pawła II. O swoich wrażeniach piszą na  FB:

Każdy dzień niezwykłej wyprawy toczył się inaczej, a to za sprawą innego miejsca, w którym byliśmy, innego przyjaciela w kajaku, innego tematu w grupach. Jednym słowem, cud!

Ciepłe promienie słońca, uśmiech ludzi, tego się nie da opisać, to trzeba przeżyć. Trzeba przeżyć zmęczenie na wodzie, ekstremalne warunki w saunie, po której każdy odzyskiwał siły. Trzeba przeżyć spanie przy ognisku, przy niskiej temperaturze (chociaż niska temperatura nie jest taka zła, najgorzej jak wieje wiatr, wtedy to jest naprawdę zimno!), z wiarą, że nikt twojej twarzy nie wysmaruje czymś czarnym z ogniska.

Nie da się opisać najpiękniejszego nieba na ziemi, na którym widać każdą konstelacje gwiazd. Nie da się opisać ptaków, które wyśpiewują melodyjną nutkę na twój widok, ryb, które wraz z tobą płyną do przodu, na przemian zimnej i ciepłej wody, którą na swojej drodze spotykaliśmy.

Nie da się opisać ludzkiej empatii, chęci wysłuchania drugiego człowieka, ciepła ogniska i zwierzeń przy nim, dymu, co szczypie w oczy, smaku kiełbasy, ziemniaka i konserwy.

Nie da się opisać radości ukrytej we wspólnym śpiewie przy akompaniamencie gitary, kalejdoskopu emocji, które przeżywaliśmy na adoracji w pewnej malowniczej kapliczce.

Nie da się opisać kilkudziesięciu emocjonalnych zwierzeń w małych grupkach, których leitmotivem napędowym były tajemnice światła, które stanowiły idealny komentarz do trasy. W końcu tajemnice światła ustanowił Jan Paweł II, a płynęliśmy szlakiem papieskim. Zadziwiło nas, ile możemy wynieść z paru krótkich słów rozważań tajemnic różańca, ile pytań można postawić w oparciu o te tajemnice i ile odpowiedzi na nie można znaleźć.