Krótka historia watykańskich ogrodów

Leon XIII to nie tylko nestor katolickiej nauki społecznej, ale również wielki myśliwy. Ponieważ za jego pontyfikatu Państwo Kościelne ograniczało się już jedynie do Watykanu, papieskie łowy urządzano więc w ogrodach watykańskich, a dokładniej w ich górnej, bardziej zalesionej części. Sekrety papieskich ogrodów opisała włoska historyk Alberta Campitelli. Aktualnie jest ona odpowiedzialna w Rzymie za zabytkowe parki i wille. Wcześniej przez dwa lata szperała w archiwach watykańskich, poszukując w nich informacji na temat ogrodu Papieża. Okazało się, że łowy w Watykanie mają wielowiekową tradycję. W XVII w. zwierzynę dla papieży sprowadzano aż z Lombardii. W dostawie bażantów specjalizował się natomiast król Neapolu.

Istniejące od połowy XIII w. ogrody pełniły na przestrzeni wieków bardzo różną rolę. Za Piusa IV w XVI w. były one prawdziwym botanicznym skarbcem. Jednym z zadań ówczesnych nuncjuszy było bowiem przesyłanie do Watykanu nasion i sadzonek roślin, które nie rosną we Włoszech. W ten sposób od króla Hiszpanii Filipa II trafił do Watykanu tytoń, pikantne papryki i aksamitki. Inny monarcha dostarczył zaś papieżowi bananowce. Niemal zawsze ogrody watykańskie zaopatrywały również papieską kuchnię w świeże warzywa. Tę funkcje zachowały po części do dzisiaj. Ogródek warzywny pielęgnują bowiem siostry z klasztoru klauzurowego, który w Watykanie założył Jan Paweł II.