Misjonarze to nie tylko duchowni

Dobiega końca nadzwyczajny miesiąc misyjny. W Rzymie został on nieco przyćmiony przez Synod Biskupów o Amazonii, na którym koncentruje się główna uwaga Kościoła. Obchody miesiąca misyjnego nie były jednak scentralizowane, lecz odbywały się przede wszystkim na szczeblu lokalnym. Jest to długi szereg inicjatyw, których bilans jest jednoznacznie pozytywny - uważa dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych abp Giovanni Pietro Dal Toso.

Jego zdaniem trzeba było przede wszystkim przypomnieć pierwotne znaczenie ewangelizacji. Dziś bowiem słowo „misja” jest wszechobecne i sprowadza się do realizacji jakiegoś zadania. Przy okazji tego nadzwyczajnego miesiąca sięgnięto tymczasem do nauczania soborowego, które misję rozumie jako otwarte głoszenie Chrystusa i tworzenie nowych wspólnot Kościoła. Abp Dal Toso zauważa zarazem, że przy okazji podejmowanych w tym miesiącu inicjatyw lepiej zdano sobie sprawę z przemian, jakie dokonały się na polu misji. Dotyczą one dwóch głównych aspektów – mówi abp Dal Toso.

"Pierwszy aspekt ma charakter geograficzny. Minęły czasy, kiedy to Północ ewangelizowała Południe. Teraz mamy raczej do czynienia z powszechną cyrkulacją misjonarzy. Pomyślmy, ilu kapłanów z Afryki pracuje dziś w krajach zachodnich, gdzie brakuje powołań. Ponadto areną ewangelizacji nie są już tylko tak zwane kraje misyjne, ale również kraje zachodnie. Druga przemiana dotyczy samych misjonarzy. Ci, którzy zostawiają wszystko, by iść i głosić Ewangelię, zgodnie z klasyczną definicją misji ad gentes, to już nie tylko kapłani i zakonnicy, ale również rodziny. Do nich również dociera to powołanie – mówi Radiu Watykańskiemu abp Dal Toso. – Jest to nowy rozdział w dziejach misji Kościoła. Na przykład w Paragwaju mamy inicjatywę, która się nazywa Rodziny Misyjne. W jej ramach już 5 tys. rodzin wyrusza na misję czy to w samym Paragwaju czy też do innych krajów Ameryki Łacińskiej, by głosić Ewangelię".