Systematyczne łamanie praw tubylców w Amazonii i zagrożenia życia w tym regionie były głównymi tematami czwartej kongregacji generalnej Synodu.
Ojcowie synodalni apelowali, aby Kościół ze swoim autorytetem na polu moralnym i duchowym przyczyniał się do nieustannej ochrony życia i jednocześnie jasno wskazywał na wiele struktur śmierci, które mu zagrażają. Dlatego konieczne jest wyeliminowanie indywidualizmu i obojętności, które rzeczywistość ukazują jak na ekranie oraz nawrócenie ekologiczne, skoncentrowane na odpowiedzialności i integralnej ekologii, która w centrum stawia przede wszystkim godność człowieka, zbyt często deptaną.
Zwrócono uwagę na ogromną dewastację środowiska naturalnego w Amazonii, co staje się przedmiotem troski całej wspólnoty międzynarodowej, która jednak często jest obojętna wobec rozlewu niewinnej krwi. Sprzymierzeńcami w walce ze zmianami klimatycznymi są ludy tubylcze. Dlatego konieczne jest zjednoczenie sił i wchodzenie z nimi w dialog, gdyż przyjaźń z rdzennymi mieszkańcami Amazonii pomaga w szacunku, ochronie i dbaniu o środowisko. Wezwano także wspólnotę Kościoła do zjednoczenia się z tubylczymi ruchami oddolnymi i do pokornego i przyjaznego wsłuchiwania się w ich głos, w ich kulturę i rytualne symbole, tak różne od zachodniej tradycji.
W czasie obrad mówiono również o potrzebie formacji osób świeckich, konsekrowanych oraz misjonarzy do lepszej i bardziej owocnej posługi w regionie Amazonii. W tym celu podkreślono potrzebę zaangażowania tubylców w apostolat, poprzez promocję stałego diakonatu i większe dowartościowanie posługi osób świeckich. W tym kontekście wskazano na potrzebę większej obecności w Kościele kobiet.
Odnosząc się do tematu kapłaństwa, z jednej strony wzywano do większej i ciągłej modlitwy o nowe powołania, a z drugiej, do bardziej autentycznego kapłańskiego życia, będącego świadectwem świętości. Zaznaczono, że brak powołań nie jest tylko problemem Amazonii, stąd apel o jakość życia ludzi powołanych do kapłaństwa. Wskazano tutaj na przykład wielu wspaniałych kapłanów, którzy swe życie poświęcają misjom w Amazonii. Wśród nich wymieniono m.in. salezjanina ks. Rudolfo Lunkenbeina oraz świeckiego mężczyznę Simão Cristino Koge Kudugodu, którzy oddali swe życie za Chrystusa.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
To nie jedyny dekret w sprawach przyszłych błogosławionych i świętych.
"Każdy z nas niech tak żyje, aby inni mogli rozpoznać w nas obecność Pana".
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.