Powtarzała siostrom: „Wypisz w swoim sercu, że Bóg jest Twoim jedynym dobrem i twoim jedynym schronieniem”. Dziś odbyła się jej beatyfikacja.
W Rzymie odbyła się beatyfikacja Clelii Merloni, założycielki Zgromadzenia Sióstr Apostołek Najświętszego Serca Jezusowego. Jego charyzmatem jest całkowite i radosne ofiarowanie się Sercu Jezusa, aby być żywym i wiarygodnym znakiem miłości Boga do całej ludzkości. Bł. Clelia żyła przełomie XIX i XX we Włoszech. Jej beatyfikacji przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kardynał Angelo Becciu
Podczas Mszy Świętej beatyfikacyjnej kard. Becciu przypomniał, że jej życie było naznaczone wieloma cierpieniami i przeciwnościami. Kierowano pod jej adresem oskarżenia, które spowodowały zdjęcie jej z urzędu, aż po wydalenie z Instytutu, który założyła. To była jej Kalwaria: osobista i wyczerpująca, osamotnienie i izolacja, osłabienie na zdrowiu i niedostatek, a w końcu wręcz desperacja. Na szykany i wrogość odpowiadała miłością. U stóp tabernakulum składała wszystkie napotykane przeciwności. Stając wobec Serca Jezusa, uznawała potrzebę pojednania ze wszystkimi, znajdując w Nim siły do przebaczenia tym, którzy ją prześladowali.
W centrum jej wiary znajdował się zawsze Chrystus, spotykany przede wszystkim w tajemnicy Eucharystii. Była zakonnicą zorientowaną całkowicie i wyłącznie na Boga. Jej mottem były słowa: „Tylko Bóg”. Bóg przed wszystkim i ponad wszystkimi rzeczami. Warto wybrać Go jako jedyny ideał życia i Jemu się powierzyć.
Kard. Becciu przypomniał, że bł. Clelia powtarzała swoim siostrom: „Wypisz w swoim sercu, że Bóg jest Twoim jedynym dobrem i twoim jedynym schronieniem”.
Prefekt Kongregacji ds Świętych podkreślił, że bł. Clelia była kobietą całą dla Boga i kobietą całą dla braci, szczególnie dla najmniejszych, biednych, prostych i bezbronnych. Jej miłość do Boga nie mogła się nie przełożyć i nie wcielić w miłość do człowieka, który jest żywym i widzialnym Jego obrazem. Potrafiła swoimi własnymi czynić potrzeby innych, aż po pozbywanie się potrzebnych rzeczy. Ukazywała zawsze szczególną czułość, wrodzone współczucie dla każdego rodzaju cierpienia. Niestrudzenie spieszyła z pomocą, zaspokajając pragnienie milości i gorliwości, które w niej płonęło.
Odnotowano ofiary śmiertelne, ale konkretne liczby nie są jeszcze znane.
Biskup zachęca proboszczów do proponowania osobom świeckim tego rodzaju posługi.
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.